BDSM lijkt misschien een relatief nieuw fenomeen. De term werd pas in 1969 bedacht als onderdeel van een essay van Kinsey-medewerker Paul Gebhard getiteld ‘Fetishism and Sadomasochism’. Maar sporen van zulk kinky gedrag gaan veel verder terug in de tijd. Veel oude culturen schilderden seksuele handelingen af met onderdanige of sadomasochistische elementen. Zelfs de allereerste beschaving schreef verhalen die op BDSM wezen! Laten we dieper ingaan op de archeologische vondsten en oude archieven die suggereren dat de geschiedenis een stuk stomiger is dan u zich realiseerde.
De Mesopotamische godin die alles domineerde met haar zweep
Mesopotamië, gelegen in en rond het hedendaagse Irak, was de eerste geavanceerde beschaving van de mensheid. Daterend meer dan 12.000 jaar, was het waar steden, schrijven en het wiel werden uitgevonden. Sommige van de allereerste verhalen die ooit op schrift zijn gezet, betreffen seksuele dominantie en onderwerping, voornamelijk over een krachtige godin met de naam Inanna.
Anne Nomis, auteur van ‘The History & Arts of the Dominatrix’, beschrijft spijkerschrifttabletten uit Mesopotamia, die rituele fetisjisatie uitbeelden in aanbidding van Inanna (ook Ishtar genoemd), de belangrijkste vrouwelijke godheid van de regio. Godin van passie, vruchtbaarheid en oorlogvoering, veel mythen houden in dat ze triomfantelijk de domeinen van andere goden binnendringt. Inanna aanbad haar eigen vagina. Ze dwong mannen om zich te onderwerpen aan haar. Ze sloeg haar onderdanen terwijl ze voor haar dansten en verleidde hen tot seksuele razernijen. Een hymne over Inanna vermeldt handelingen als crossdressing, veranderde staten van bewustzijn en rituelen doordrenkt met pijn en extase.
Flagellatie en geseling overvloedig in Oud Griekenland en Rome
We hebben de neiging om het oude Griekenland en Rome te beschouwen als belangrijke bronnen van moderne westerse filosofie, politiek, wetenschap en kunst. Maar BDSM ‘> flagellatie in het oude Griekenland. In de negende eeuw gebruikte een religieuze cultus in Sparta gewijd aan de godin Artemis Orthia zweepslagen als inwijdingsritueel. Priesteressen zouden toezicht houden op de flagellatie van jonge mannen. De cultus was erg religieus, dus we kunnen niet met zekerheid zeggen dat ze ervan genoten, maar het klinkt leuk!
Meer seksueel expliciete beelden zijn te zien in ‘Tomb of The Floggings’ in Italië. Gebouwd rond de vijfde eeuw v.Chr., Wordt het graf verondersteld te zijn gewijd aan Dionysus, een god geassocieerd met losbandigheid. Een muurschildering binnenin toont een vrouw die door twee mannen wordt geslagen tijdens een erotische poging.
Dit alles suggereert dat zweepslagen meer was dan alleen een daad van straf, maar een heilige of zelfs seksuele daad in deze oude tijden.
De Indiase Kama Sutra ging over veel meer dan rare seksposities
Hier heb je waarschijnlijk wel eens van gehoord – de beruchte Kama Sutra, een van de oudste boeken over seks en hoe je die kunt krijgen. Geschreven in het Sanskriet ergens tussen 400 BCE en 300 CE, blijft de Kama Sutra vandaag de dag boeien. Toch is er veel dat u misschien nog niet weet.
De Kama Sutra is een overkoepelende gids voor het bestaan en geluk, waarvan een groot deel verband houdt met seksualiteit en erotiek. De tekst bestaat uit filosofische ideeën over het leven en liefde gedetailleerd met behulp van poëzie en proza. Het omvat advies over flirten, relaties (homo en hetero), machtsdynamiek in het huwelijk en, natuurlijk, veel seks-posities.
Er zijn ook secties waarin zorgvuldig wordt uitgelegd hoe je kunt deelnemen aan wat we BDSM zouden noemen. Seksuele beten, krassen, klappen en geschreeuw worden allemaal genoemd. Er is een hoofdstuk genaamd ‘Soorten krabben met de nagels’ en een ander over consensuele erotische klappen. De laatste heeft vier soorten slaan toegestaan tijdens vrijen, maar waarschuwt deze alleen voor mensen die dergelijke activiteiten vinden.
Deze toespelingen op impact op spel en toestemming maken de Kama Sutra de oudste bekende gids voor het ethisch integreren van marteling in seks. Het is ook de eerste bekende tekst om onderscheid te maken tussen mensen die van pijn genieten en mensen die geen pijn hebben.
Japan creëerde een volledige krijgskunst rond Bondage & vernedering
Japan was tot het midden van de 19e eeuw grotendeels geïsoleerd van een groot deel van de rest van de wereld. Als gevolg hiervan was metaalbewerking een van de dingen die het miste. Dit leidde ergens in de jaren 1500 tot het creëren van een ongelooflijk creatieve vechtkunst genaamd hojojitsu. Hojojitsu was de kunst van touwbeperking. Bij het vangen of bestraffen van criminelen zouden samurai of andere wetshandhavers gevangenen binden met behulp van uitgebreide touwconfiguraties en geheime knopen om ontsnapping te voorkomen.
Deze obligaties waren echter meer dan alleen terughoudendheid. Veel aandacht ging ook uit naar de esthetiek van hojojitsu. Een belangrijk principe van de praktijk verklaarde dat naast het beperken van beweging, de banden ook een lust voor het oog moeten zijn. Dit leidde tot veel innovatieve arrangementen die in het geheim bewaakt werden door individuele clans.
Gevangenen werden vaak publiekelijk vernederd doordat ze rond paradeerden terwijl ze gebonden waren. Ik ben er zeker van dat degenen onder u wiens pols toenam tijdens het lezen, zich al realiseerde dat hojojitsu de voorloper is van shibariorkinbaku, Japanse erotische touwbondage. Tegenwoordig wordt bondage ook gebruikt om te vernederen (behalve nu met toestemming) en om te prikkelen.
Terwijl touwbinding in Japan tot het begin van de 20e eeuw niet werd geseksualiseerd, blijven de huidige praktijken inspiratie halen uit oude hojojitsu-banden. Dus hoewel de kunst van hojojitsu helaas vervaagde (Japan werd uiteindelijk geïntroduceerd in handboeien), leeft de kunst voort in een nieuwe vorm.
Markies de Sade
Donatien Alphonse François de Sade (Parijs, 2 juni 1740 – Charenton-Saint-Maurice, 2 december 1814), bekender onder de naam Markies de Sade, was een Frans aristocraat en schrijver van veel gecensureerde pornografische boeken. De woorden sadisme en sadomasochisme zijn van zijn naam afgeleid. Hij wordt gezien als de bekendste voorstander van het libertinisme.
Donatien Alphonse François de Sade werd op 2 juni 1740 te Parijs in het Hôtel de Condé geboren. Zijn ouders lieten zijn opvoeding goeddeels aan zijn oom, de libertijns ingestelde abbé De Sade over; later aan een jezuïetenschool. Na de cavalerieschool te Versailles doorlopen te hebben, nam De Sade op 16-jarige leeftijd deel aan de Zevenjarige Oorlog tegen Pruisen. Toen in 1763 de vrede gesloten werd, keerde De Sade terug naar Frankrijk en trouwde in datzelfde jaar met Renée-Pélagie de Montreuil, een dochter van de president van het Gerechtshof te Parijs. Het was een gearrangeerd huwelijk.
In oktober 1763 werd De Sade voor de eerste maal opgesloten, in het kasteel van Vincennes wegens “kleine uitspattingen” in een bordeel. Zijn celstraf bleef door ingrijpen van zijn invloedrijke schoonfamilie beperkt tot 15 dagen. Op Paaszondag van 1768 haalde De Sade een bedelares – wellicht betrof het hier een prostituee – over hem gezelschap te houden in zijn huis in Arceuil. Hij geselde haar, terwijl hij zichzelf daarbij bevredigde. De vrouw diende een aanklacht in en De Sade werd opnieuw veroordeeld. De zaak trok veel aandacht en De Sades naam als libertijn was gevestigd. Madame de Montreuil kreeg het voor elkaar dat er een lettre de cachet tegen hem werd uitgevaardigd. Dit was een tweesnijdend zwaard waardoor het schandaal buiten de gewone rechtspraak om afgehandeld kon worden, maar ook inhield dat De Sade in de toekomst voor iedere rechtbank zijn rechten zou verliezen. (Wat haar motief toen ook geweest mocht zijn, Madame de Montreuil zou De Sade voor de rest van haar leven in toenemende mate blijven achtervolgen). Na een half jaar gevangenis en een symbolische boete werd De Sade weer vrijgelaten met het advies zich niet meer in Parijs te laten zien.
Er volgden relatief rustige jaren in zijn kasteel in Lacoste in de Provence, hoewel geruchten over seksuele escapades met zijn personeel telkens weer opdoken. Waarom hij in 1769 een reis naar Nederland maakte is niet duidelijk. Als reisschrijver noteerde hij dat de Nederlanders goed in handelen zijn, klaar staan voor een ander zolang hen dat niets kost, en dat de vrouwen mooier hadden kunnen zijn en hun gebit verwoestten met te veel hete thee en koffie.
In 1772 volgde het tweede grote schandaal. Tijdens een orgie met zijn bediende Latour en enkele prostituees deelde De Sade bonbons met Spaanse vlieg uit. Omdat de prostituees daar onwel van werden, klaagden ze hem aan. De Sade werd op 11 september 1772 bij verstek ter dood veroordeeld wegens sodomie en vergiftiging. Het vonnis werd later vernietigd. In het achttiende-eeuwse Frankrijk werden lustopwekkende bonbons met Spaanse vlieg daarna “bonbons à la Marquis de Sade” genoemd.
De Sade ging in juli 1775 voor een jaar op reis naar Italië, waar hij Florence, Rome en Napels bezocht. De Franse inlichtingendiensten hielden hem ook daar in de gaten. Uiteindelijk werd hij in 1777 opnieuw opgesloten in het kasteel van Vincennes. Toen hij na een jaar beschikking kreeg over pen en papier, begon hij tomeloos te schrijven.
Bron: Sexblogs.nl