Elke weekdag plukken onze reporter en fotograaf een toevallige voorbijganger van straat voor een fijn gesprek. Want iedereen heeft een verhaal. En zeker in Antwerpen. Vandaag: Jeorge (57).
“Ik heb al eens in de Gazet gestaan toen jullie een reportage maakten over het Schipperskwartier. Ik ben er boodschapper voor de meisjes. Dat doe ik ondertussen zeven jaar, als zelfstandige. Want meestal hebben ze geen tijd om boodschappen voor zichzelf te doen. Ze moeten hun klanten ontvangen. Alles wat de meisjes nodig hebben, koop ik voor hen. Eten, drinken, koffie, en de spullen die ze nodig hebben om hun werk te kunnen doen. Keukenrol bijvoorbeeld. Dat is wat steviger dan WC-papier.“
“Ik vind mijn werk leuk. Eigenlijk ben ik een soort van maatschappelijk werker. Een hulpverlener. Ik help hen en ken hen bijna allemaal. Bij hun werknaam, niet bij hun echte naam. Ook hun achtergrondverhalen ken ik niet. Hun familie, hun leven. Daar vraag ik niet naar. Voor mij is dat goed zo. Ik hoef dat allemaal niet te weten. Ik blijf professioneel. Maar als de meisjes mij dingen willen vertellen, dan luister ik natuurlijk wel. De meesten zijn hier al lang. Maar er komen ook geregeld nieuwe meisjes bij, vooral jonge meisjes.”
“Ik hoop dat ik mijn werk nog lang kan blijven doen. Elke dag kom ik daarvoor met de fiets van Berchem naar hier. Ik ken veel mensen in deze buurt. De winkeliers, de restauranthouders. Nu ben ik de
hond van de krantenwinkel aan het uitlaten. Lang geleden ben ik van Peru naar Antwerpen verhuisd, om hier te komen studeren aan de universiteit.”
bron: https://www.gva.be/cnt/dmf20210120_95419650