Nieuws

Terwijl alle contactberoepen weer aan de slag mogen, moeten de sekswerkers thuis blijven. Onze beroepsgroep wordt wederom en zonder argumentatie uitgesloten van versoepeling. Terwijl masseurs en schoonheidsspecialisten ook intieme delen van het lichaam aanraken, zonderde premier Mark Rutte (VVD) onze beroepsgroep zonder toelichting uit. Ons werk zou ‘een bijzonder karakter’ hebben.

Sekswerkers worden door de overheid anders behandeld omdat er gebrek aan inzicht en interesse in het werk is. Er wordt gewezen op het feit dat sekswerkers intiem contact hebben met hun klanten en bijvoorbeeld kappers niet. Toch is sekswerk vaak veel veiliger dan menig mens’ sociale leven. Sekswerkers moeten zich namelijk altijd al aan strenge hygiëne- en veiligheidsprotocollen houden.

Bovendien, in ons geval, zien de ­escorts maar één klant per week – als dat al het geval is. Contactmomenten zijn dus beperkter dan die van kappers en schoonheidsspecialisten, die tientallen zo niet honderden klanten per week ontvangen. Het achterlaten van je gegevens en het uitvragen van klachten is tegenwoordig ingebouwd in onze werkwijze. Veel verplaatsing tussen regio’s is er ook niet. We zoeken altijd iemand die zo dichtbij mogelijk woont.

Wanneer we deze argumenten aandragen bij de politiek, is het tegen dovemansoren. Wij spreken nu voor de high-class escortbranche, maar elk segment van deze sector behoeft regels die passen bij de gelegenheid. De onwetendheid en de vooroordelen zorgen ervoor dat wij nog steeds geen gelijke rechten hebben. Dat is oneerlijk.

Eva Swagerman en Yorinde ­Mazereeuw (eigenaresses van ­high-class escort service Pink Sheets), Velsen-Noord

VLISSINGEN – Zeeuwse sekswerkers balen dat ze op 3 maart niet terug aan de slag mogen. Het kabinet besloot dinsdag dat alle contactberoepen weer uitgeoefend mogen worden, behalve die van prostituees. ,,Je mag dus wel een gewone masssage krijgen, maar geen erotische massage? Dat gaat er bij klanten gewoon niet in.” Veel sekswerkers werken tijdens de lockdown dan ook gewoon door.

Anna werkt nu zo’n 1,5 jaar als prostituee in een middelgrote Zeeuwse stad*. Lockdown of niet, ze blijft gewoon klanten ontvangen in haar huis. Met een starttarief van 150 euro is ze niet de goedkoopste. Toch doet ze het niet voor het geld, zegt ze. ,,Ik voel me er gewoon happy bij. De seks houdt me gezond en mentaal stabiel. Hoewel ik alle orgasmes fake, geniet ik toch enorm van het contact met mannen.”

Ze ontvangt zo’n zes mannen per maand. De helft van al haar klanten komt uit Zeeland. De andere helft uit alle delen van Nederland. Ze is weleens bang dat ze met al die contacten een ‘superverspreider’ is. Aan mondkapjes tijdens de seks doet ze niet. ,,Dan zouden de mannen zeker wegblijven”, zegt ze. ,,Ze willen mijn gezicht kunnen aanraken, de intimiteit vinden ze erg belangrijk.”

‘Jonge mannen zijn eenzaam en boeken me langer’

Toch neemt ze wel voorzorgsmaatregelen. Als ze klachten heeft, belt ze al haar klanten af. En dat verwacht ze ook van hen. Verder is ze erg hygiënisch. Voor de zekerheid heeft ze een thermometer bij de hand waarmee ze haar klanten controleert op verhoging. ,,En als ik seksueel contact heb gehad, ga ik een periode niet op bezoek bij mijn 86-jarige moeder. Of ik laat me eerst testen in een teststraat.”

De vraag naar betaalde seks is enorm toegenomen, zegt ze. ,,Mijn klanten zijn vooral jonge mannen, tussen de 20 en 35 jaar. Ze hebben echt behoefte aan seks en intimiteit. Ze missen nu een hoop: niet sporten, niet stappen. Velen zijn eenzaam. Ze missen contact. Ik merk ook dat ze me langer boeken dan eerst. Ze willen eerst wat drinken, wat ontspannen, ze nemen de tijd,”

Speciaal avondkloktarief van 500 euro

Vanwege de avondklok heeft ze een speciaal ‘pakket’ opgesteld. Klanten kunnen voor 500 euro van 21.00 uur tot 04.30 uur bij haar blijven. ,,Daar wordt best veel gebruik van gemaakt. Een muziekje, wat drinken en ze hoeven niet te rijden.” En worden ze ’s ochtends om half vijf dan weer buitengegooid? ,,Nee hoor”, zegt ze lachend. ,,Dan krijgen ze koffie, een gebakken eitje, maar geen seks meer. Ik doe gewoon mijn huishouden en we babbelen nog wat. Daarna gaan ze naar werk of huis.”

Ze kent veel prostituees in Zeeland die ook gewoon doorwerken. ,,Het is ons werk. Als iemand tegen je zegt dat je je werk niet meer mag doen, dan is dat vreemd hoor. Je verliest je ritme, je wilt gewoon door. En veel sekswerkers verdienen enorm veel geld. Als dat ineens wegvalt, is dat gewoon raar. Ik hou me voor de rest aan alle regels. Ik zal er wel voor opgeknoopt worden, maar voor mijn werk neem ik gewoon een gecalculeerd risico.”

‘Maatregelen zijn discriminatie’

Roos Schippers uit Goes snapt dat Anna doorwerkt. Ze is al jaren actief als escort en runt een eigen bureau in Den Haag. ,,Waarom zou je wel een gewone massage mogen krijgen, maar geen erotische massage? Veel klanten snappen dat gewoon niet meer. De logica is weg.” Haar escortbureau ligt nu wel volledig stil. ,,Ik wil geen boete krijgen en mijn vergunning kwijtraken.”

Ze kent schrijnende gevallen van prostituees die buiten alle noodsteunregelingen vallen. Privéhuizen en escortbureaus werken vaak met een ‘opting-in’ regeling. Een sekswerker heeft dan geen arbeidscontract en is ook geen ZZP’er. Die tussenvorm valt buiten alle compensatieregelingen. Ze kunnen alleen nog de bijstand in, maar daar worden ook zware eisen gesteld aan de verblijfsduur in Nederland en kans op werk.

,,Het is een vreemd soort wantrouwen van de overheid. Alsof sekswerkers niet professioneel met hygiëne kunnen omgaan en een fysiotherapeut wel”, zegt ze. ,,Sekswerkers hebben al jaren strakke hygiënemaatregelen, vanwege de kans op soa’s. Als escortbureau screenen wij alle klanten sowieso al. En sekswerkers zijn gewend om goed handen te wassen en dingen te ontsmetten. Dat doen we al jaren, lang voor iedereen van Covid-19 hoorde.”

Smeekbedes van invalide mensen

Daar is Peter de Jong, van Erotheek L’Amour in Hulst, het roerend mee eens. Normaal lopen er in zijn seksshop zo’n acht prostituees rond. Nu zitten ze allemaal thuis, werkloos. ,,Terwijl de telefoon roodgloeiend staat. Het zijn allemaal mensen die omhoog zitten. Veel oudere klanten en weduwnaars. Maar we krijgen ook smeekbedes van mensen met een beperking of ze toch mogen langskomen.”

Die laatste groep bestaat uit mensen van bijvoorbeeld Zeeuwse zorginstellingen, die één keer in de maand langskomen. Met begeleiding. Ze hebben volgens De Jong behoefte aan intimiteit, maar soms ook gewoon aan een knuffel of een praatje. ,,Dat is een serieus probleem. Er zijn echt mensen die behoefte hebben aan een maatje. Ze vormen de grootste groep van onze klanten. Dat doet pijn.”

Virtuele seks

Terwijl zijn zaak geen cent omzet draait en steunmaatregelen niet voldoende zijn, ziet hij op sekssites als Kinky en Sexjobs volop advertenties van prostituees die wél klanten ontvangen. Vaak illegaal. ,,Er is helemaal geen goede controle daarop.” Zo adverteren veel sekswerkers nu met virtuele seks, ofwel: webcamseks. Die advertenties verschijnen als eerste op de sites, dat is volgens hun coronabeleid. Maar sommige vrouwen bieden in werkelijkheid helemaal geen webcamseks aan. Ze misbruiken de optie zodat ze bovenaan de site komen en de meeste views krijgen.

Virtuele seks is voor de vrouwen van l’Amour geen optie. De Jong: ,,Ze zijn bang dat de video’s worden opgenomen en online verschijnen. Ze hechten aan hun privacy en willen in de anonimiteit werken.” Hij hoopt dan ook dat het kabinet snel met een versoepeling komt voor sekswerkers. ,,Niet alleen ons bedrijf, maar ook de sekswerkers worden zwaar getroffen. Er is nu geen enkel perspectief.”

De directie van privehuis House of Dreams (Amersfoort), privehuis La Cloche (Utrecht) en SM Studio Almere heeft een brandbrief gestuurd aan het kabinet zo is te lezen op hun website. Hieronder is de hele brief te lezen.

Brandbrief namens de sekswerkers & seksexploitanten aan het kabinet

Met verbazing hebben wij kennis genomen van de nieuwe aangekondigde versoepelingen van u als regering in het zwalkende Coronabeleid. Alle contactberoepen mogen weer open per 2 maart BEHALVE sekswerkers.

Argument van Rutte om contactberoepen te openen is dat het 1-op-1 contacten zijn en daarom bijvoorbeeld minder risico geeft dan in de horeca of op de terrassen. Maar sekswerk is een 1-op-1 contact ook in 1 ruimte. Bij een kapsalon is het 1-op-1 contact met meerdere mensen in 1 ruimte. Sekswerkers zorgen altijd al voor goede hygiëne, immers zij moeten zichzelf én de klant beschermen voor andere virussen, soa’s etc.. Corona regels en maatregelen zijn in sekswerk net zo goed of beter te regelen.

Sekswerk vindt nu door de lange lockdown en het niet geven van financiële steun aan sekswerkers en ook vele seks-exploitanten, steeds massaler plaats in de al bestaande en grote illegale sector. De advertenties op vele prostitutiewebsites breiden zich de laatste weken snel uit. Sekswerkers die geen inkomen hebben moeten uit nood wel het illegale circuit in, waardoor er ook geen zicht is op hun veiligheid, mistoestanden etc.

Anno 2021 waarin men de mond vol heeft van mensen gelijk behandelen, samen het probleem oplossen, in het reine komen met het slavenverleden en of daarvoor excuses aan te bieden, is de Nederlandse overheid niet eens in staat een nieuwe vorm van slavernij te bestrijden, neen – ze veroorzaken deze juist zelf met slappe wetgeving, zeker met betrekking tot sekswerkers. Deze laatste hebben jaren geleden bij de legalisering van hun vak nooit de beloofde rechten gekregen. Neen slechts uitsluitend een belastingplicht. Zelfs nu tijdens de opgelegde lockdown van het vak sekswerk, is er geen enkele financiële steun van de overheid voor sekswerkers. Een vorm van slavernij dus.

Christelijke regeringspartijen zoals het CDA en de ChristenUnie hebben afgelopen maanden hun mond vol gehad over het helpen van sekswerkers om ze financiële steun te geven, of te helpen uit het sekswerk te halen. Er is nog steeds GEEN financiële steun, en waarom wil de politiek sekswerkers uit een beroep halen wat ze zelf gekozen hebben? Waarom moeten religieuze normen en waarden opgelegd worden op mensen die dat helemaal niet willen. Mensen kiezen hun vak zelf om geld te verdienen. Waarom mag een fabrieksarbeider of kantoorbediende wel zijn vak kiezen en een sekswerker niet?

Natuurlijk moeten misstanden bestreden worden. Maar ga niet het kleine percentage misstanden in een branche steeds gebruiken om een gehele branche een negatief imago te geven en te criminaliseren. Met als gevolg dat sekswerkers en seksexploitanten die in het legale circuit werkzaam zijn en daardoor de strengste controles hebben van overheden en instanties als politie, GGD etc. met een BIBOB-wet in de hand als dwingend gereedschap, geen of amper terecht kunnen bij banken, verzekeringsmaatschappijen, en geen hypotheken krijgen van banken/hypotheekverstrekkers of een huurwoning. Waardoor ze vaak gedwongen worden – om tegen veel hogere lasten – zich te begeven in een andere markt om hetzelfde recht te krijgen als iedere burger.

Waar is die Christelijke waarde dan van omkijken naar je medemens? De nieuwe prostitutiewet die nu bij de Eerste Kamer ligt brengt de sekswerkers en seksexploitanten ook verder in de verdrukking. En verbieden of sluiten van legaal sekswerk zal mensenhandel, criminelen en onveilig zwartwerk voor sekswerkers in de hand werken.

Onze eisen als sekswerkers en seksexploitanten:

• Geef ons gelijke rechten net als andere belastingbetalers, geef ons kans op een hypotheek, verzekeringen, recht op huren van woningen.
• Geef ons uitkering/financiële hulp van overheid bij gedwongen lockdown (met terugwerkende kracht!) en behandel ons niet als een groep paria’s die buiten de maatschappij staat, wij betalen ook belasting!
• Open de legale vergunde en streng gecontroleerde seksbranche (indien niet, geef met terugwerkende kracht financiele hulp).
• Stop met criminalisering van de seksbranche
• Pak illegale prostitutie hard aan

Stop met het negeren van sekswerkers en stop met deze oneerlijke behandeling van deze belastingbetalende burgers die zich al aan strengere wetgeving moeten houden dan andere burgers! Voorkom dat criminelen, pooiers in het illegale circuit de overhand krijgen en of vrijwillige sekswerkers in het illegale circuit vatbaar worden voor deze gasten of onveilig moeten werken t.o.v. kwaadwillende klanten.

Directie Privehuis La Cloche – Utrecht, Privehuis House of Dreams – Amersfoort & SM Studio Almere

Toevoeging 26 februari

Zie hier het bewijs dat het geen advies van het OMT was om sekswerkers uit te sluiten van de versoepelingen van alle andere contactberoepen. Dus wisselgeld voor de christelijke regeringspartijen, CDA en ChristenUnie? Help het sekswerk en hun mensen de illegaliteit in, en de ellende in zonder inkomen en of enig zicht op inkomen?

Onze hoop is op D66 die realistisch denkt en een plan heeft in hun verkiezingsprogramma m.b.t. prostitutie in Nederland. 

Hoe vergaat het in deze langgerekte coronatijden de meisjes van plezier, die in het Anwerpse Schipperskwartier normaal gezien wellustig kronkelend klanten lokken vanachter hun ramen? En die nu al bijna een heel jaar niet één nachtshift hebben gedraaid, niet kunnen terugvallen op een overbruggingskrediet en over wie ook gisteren na het Overlegcomité met geen woord gerept werd? Hoe overleven ze?
Het Antwerpse Schipperskwartier – ingekapseld tussen het Eilandje en het centrum van de stad – ligt er als een uitgestorven, zieltogende driehoek bij. Honderden raamprostituees verdreven door een virus, de aanblik van al die lege barstoelen in de lege ramen heeft iets apocalyptisch. De rode neonlichten nog altijd gedoofd, elke stekker uit het stopcontact. Aan bijna elke gevel hangt hetzelfde bord: temporarily closed. En tijdelijk duurt hier al lang. De rosse buurt ging half maart voor drie maanden in lockdown, in juni konden de raamprostituees weer aan de slag – zij het uitsluitend overdag – en begin november viel het doek opnieuw over de straatjes die het niet gewend zijn om ooit te slapen. Sekswerk is per slot van rekening een niet-medisch contactberoep.
Toch slenteren hier nog mannen rond, en niet alleen voor de kortste weg van punt a naar b. Tersluiks speuren ze de ramen af, want er zou toch maar eens ergens één prostituee zijn blijven zitten op haar kruk. “Het is eigenlijk niet te geloven dat sommige mannen blijkbaar niet weten dat de rosse buurten nog altijd in lockdown zitten”, zegt Jan Adams (49), een onderhoudsman die werkt voor een Nederlandse groep die hier 17 panden met in totaal 68 ramen in eigendom heeft. “Ik blijf hier driemaal daags mijn toer doen om te zien of alles er nog oké bijligt en ik niet links of rechts een herstellingske moet doen, en gisteren vroeg een passant: ‘Hoe komt het dat dat hier niet open is?’ ‘Mijnheer, dat is al drie maanden in heel België zo.’ Waarop hij in alle ernst zei: ‘Maar ik ben speciaal uit Limburg naar hier gereden om te vogelen!’ Ja, je komt hier wat tegen.”

Geen normaal werk
Wie je hier in het straatbeeld ook tegenkomt, tippelend: de Bulgaarse Angel (37). Ze wéét dat tippelen ten strengste verboden is en een dag eerder nog gaf de politie haar voor de tweede “en laatste” keer een waarschuwing, maar ze blijft de straatjes van het Schipperskwartier maar op- en aflopen, op zoek naar alstublieft toch maar een klant. “Want ik heb niks meer”, zegt ze zeer luid snikkend in zeer gebrekkig Engels en Duits. “Als de politie mij nog eens ziet tippelen, vlieg ik de bak in. Maar wat moet ik doén? Als ik niet snel een klant vind, heb ik vandaag zelfs geen geld om eten te kopen. En ik moet toch eten? En dan zwijg ik nog van de huur. De huisbaas heeft de huur tijdelijk van 900 naar 700 euro laten zakken, maar dat is nog altijd een fortuin wanneer je geen geld mag verdienen. Ik sta hopeloos achter met de huur, straks gooit hij mij nog buiten. En dan heb ik ook geen dak meer. Scheisse, maar ik ben echt rádeloos.” Ze schreit zich een oog uit, Angel.

“Ik zit hier acht jaar in een raam – daarvoor was ik tien jaar raamprostituee in Duitsland. En ik héb geprobeerd om hier in België normaal werk te krijgen, maar ze geven mij geen normaal werk. En van de shampoo en tandpasta die ik soms al eens krijg van Violett (de instantie die hier in het Schipperskwartier medische en sociale hulp biedt aan sekswerkers, red.) kan ik niet eten.” Ze roept nog zeker drie keer uit dat ze hulp wil, voordat ze met de moed der wanhoop wegwandelt. Om er elke vent die haar pad kruist smekend in de ogen te kijken. Triester dan dit wordt het niet.

Volgens het Belgische Strafwetboek is sekswerk op zich niet strafbaar. Het faciliteren van sekswerk – zoals het verhuren van raampanden – is dat wel. Zoals in wel meer steden, geldt ook in Antwerpen een gedoogbeleid ten aanzien van prostitutie. Maar waar sekswerkers zich in Gent bijvoorbeeld kunnen inschrijven als horecapersoneel, kan dat in Antwerpen niet. “En omdat raamprostituees hier geen statuut hebben als werknemers, kunnen ze in tijden als deze ook geen aanspraak maken op een tijdelijke werkloosheidsuitkering”, zegt Wendy Gabriëls, coördinator van Violett. “Ze weten zich dankzij een goed uitgewerkte politiecodex weliswaar zo goed mogelijk beschermd tegen uitbuiting en slechte werkomstandigheden, maar daar zijn ze natuurlijk niks mee in tijden waarin ze niet mogen werken. Het water staat hen aan de lippen. Nu nog meer dan in de eerste lockdown, want toen konden velen nog teren op spaarcenten. En de voedselbonnen van 20 euro die we tijdelijk van de stad kregen om uit te delen, zijn intussen ook allemaal op.”

Meer lezen

Elke weekdag plukken onze reporter en fotograaf een toevallige voorbijganger van straat voor een fijn gesprek. Want iedereen heeft een verhaal. En zeker in Antwerpen. Vandaag: Jeorge (57).

“Ik heb al eens in de Gazet gestaan toen jullie een reportage maakten over het Schipperskwartier. Ik ben er boodschapper voor de meisjes. Dat doe ik ondertussen zeven jaar, als zelfstandige. Want meestal hebben ze geen tijd om boodschappen voor zichzelf te doen. Ze moeten hun klanten ontvangen. Alles wat de meisjes nodig hebben, koop ik voor hen. Eten, drinken, koffie, en de spullen die ze nodig hebben om hun werk te kunnen doen. Keukenrol bijvoorbeeld. Dat is wat steviger dan WC-papier.“

“Ik vind mijn werk leuk. Eigenlijk ben ik een soort van maatschappelijk werker. Een hulpverlener. Ik help hen en ken hen bijna allemaal. Bij hun werknaam, niet bij hun echte naam. Ook hun achtergrondverhalen ken ik niet. Hun familie, hun leven. Daar vraag ik niet naar. Voor mij is dat goed zo. Ik hoef dat allemaal niet te weten. Ik blijf professioneel. Maar als de meisjes mij dingen willen vertellen, dan luister ik natuurlijk wel. De meesten zijn hier al lang. Maar er komen ook geregeld nieuwe meisjes bij, vooral jonge meisjes.”

“Ik hoop dat ik mijn werk nog lang kan blijven doen. Elke dag kom ik daarvoor met de fiets van Berchem naar hier. Ik ken veel mensen in deze buurt. De winkeliers, de restauranthouders. Nu ben ik de
hond van de krantenwinkel aan het uitlaten. Lang geleden ben ik van Peru naar Antwerpen verhuisd, om hier te komen studeren aan de universiteit.”

bron: https://www.gva.be/cnt/dmf20210120_95419650

Zelfs The New York Times kwam kijken bij de opening van bordeel My Red Light op de Wallen. Zo’n vier jaar later is het prestigeproject van oud-burgemeester Van der Laan roemloos ten onder gegaan met een ton schuld. Een reconstructie.
Bron: Het Parool

Het moest het eerste seksbedrijf in Europa worden waar sekswerkers zelf de dienst uitmaken. Voor en door sekswerkers, was het motto van ‘gemeentebordeel’ My Red Light. Het project had een machtig man achter zich staan: wijlen burgemeester Eberhard van der Laan. Hij was de initiatiefnemer en wist menig tegenstander op de Stopera te pareren.

Van der Laan hoopte de raamprostitutie van binnenuit te hervormen zodat sekswerkers niet gebonden zouden zijn aan een pooier of raamexploitant. In de zomer van 2016 ging het project van start. Van der Laan benaderde zelf geldschieters en donateurs, waaronder de Rabobank, dat ‘enkele honderdduizenden euro’s’ als startkapitaal leverde. HVO Querido werd gevraagd de sekswerkers te begeleiden. “Zeg maar eens nee tegen Van der Laan,” zei Clemens Blaas, destijds bestuurder van zorgorganisatie HVO Querido. De gemeente werd toezichthouder en voerde controles uit om te kijken of de regels werden nageleefd.

In My Red Light (MRL) konden de sekswerkers zelf beslissen over de verhuurvoorwaarden van de kamers, de werktijden en vakanties. Het moest een veilige en schone werkplek bieden.

Het bordeel op de Oudezijds Achterburgwal, hoek Boomsteeg, kwam in vier panden die tot 2007 in handen van Wallenkoning Charles Geerts waren. De panden werden voor twee miljoen aangekocht door maatschappelijk investeerder de stichting Start Foundation. Deze verhuurde de ruimte aan de stichting MRL.

Janpaul Scholtmeijer van Vens Architecten ontwierp themakamers als een boyfriend-/girlfriendkamer, kinkyroom en een sekssalon met een losstaand bed, een groot bad en een paal. In mei 2017 ging het bordeel open. Het trok belangstelling van de internationale pers. Van heinde en verre kwam men naar het bordeel kijken. The New York Times schreef er een groot artikel over.

Meer lezen