Een Australiër is vrijgesproken van inbraak met kwade bedoelingen, omdat volgens de rechter niet kan worden uitgesloten dat het om de verwezenlijking van een seksuele fantasie ging, schrijft The Guardian donderdag. Volgens de advocaat van de verdachte had zijn cliënt een verkeerd adres van een klant ontvangen.
Terrence Leroy en een collega werden medio juli ingehuurd om bij een man in te breken en hem vast te binden aan het bed. Dit was onderdeel van een seksuele fantasie.
Toen zij met machetes aan het bed stonden, schrok de bewoner echter wakker en bleek dat de mannen bij het verkeerde huis waren. Het kwartje viel toen de bewoner zijn naam noemde. De twee boden vervolgens hun excuses aan en vertrokken.
Mogelijk kwamen de mannen bij dat huis terecht, omdat de klant twee verschillende adressen had doorgegeven. Zijn aanvankelijke adres werd in een later bericht aangepast naar een ander huis in dezelfde straat.
De belaagde bewoner nam alsnog contact met de politie op. Ter plekke vonden agenten de machetes van de mannen in hun auto. De echte klant van het tweetal had inmiddels laten weten dat de machetes volgens hem te veel van het goede waren.
Rechter: ‘Machetes konden simpelweg rekwisieten zijn’
Volgens de rechter kan worden bewezen dat Leroy met een machete het huis van de eerste bewoner was binnengedrongen, maar niet dat hij dit met kwade bedoelingen deed. “Er was geen script voor de seksuele fantasie, waardoor de machetes als simpele rekwisieten kunnen gelden”, aldus de rechter.
Daarom is er volgens hem sprake van een misverstand. “De overeenkomst voor de verwezenlijking van de seksuele fantasie kan bewezen worden”, oordeelt de rechter.
Leroy zou 5.000 Australische dollar ontvangen voor zijn diensten. Het is niet duidelijk of hij dat bedrag heeft ontvangen.
Bron: nu.nl
Raamexploitant Jan Broers weet wel hoe het er vroeger aan toeging. ‘De jongens reden met gouden kettingen om en in dikke auto’s de gracht over om hun meissies af te zetten. Open en bloot, geen haan die ernaar kraaide. (…) Ja, er kreeg er wel eens een een draai om de oren als ze geen zin had om te werken, maar zo ging dat.’
Majoor wil in haar boek stilstaan bij zowel de goede als de negatieve kanten van de Wallen, zegt ze. “Het opknappen van straten en panden is goed gedaan. Ook de misdaad en mensenhandel, waarbij iemand een ander met geweld tot sekswerk dwingt, moeten worden aangepakt. Maar tijdens het 1012 project zijn ze met een bulldozer door de buurt gegaan zonder oog te hebben voor de sekswerkers. Het project zorgde voor een negatieve kijk op de Wallen. De seksindustrie wil er echter niet weg en de bewoners ook niet. Laat de buurt nu blijven wat het is en laat niet één partij wijken. Pak alleen wel de misdragingen van toeristen aan, via apps, folders, borden en hosts op straat.”