Schokkend: zo werden Haagse hoeren afgestraft in de 18e eeuw

Rond 1750 was het een armoedige tijd in Den Haag. Veel mensen moesten op een houtje bijten, en jonge meiden gingen uit wanhoop de prostitutie in. Maar als ze betrapt werden kwam dat ze duur te staan: de straffen waren meedogenloos.

Den Haag was, na Amsterdam, in de 17e en 18e eeuw de stad met de meeste prostituees. Toen heetten ze hoeren, nu zeg je sekswerkers. De hoeren deden hun werk in de ‘huizen van ontucht’ (bordelen). Een bekend Haags bordeel was die van Madame Jeanne aan de Kalvermarkt. Maar sekswerkers tippelden ook op straat. Dat laatste gebeurde veel in het Haagse Bos.

Razzia’s

Ook de overheidsdienaren wisten dat, en er werden regelmatig razzia’s gehouden in het bos. Het bos werd dan ‘schoongeveegd’ en de meiden kwamen voor de baljuw (verantwoordelijke ambtenaar), die over hun lot oordeelde.

Wanneer ze nog geen strafblad hadden, dan kregen ze een ‘lichte’ straf die wél heel vernederend was. Dan moesten ze met roeden op zowel borst als rug gebonden door de straten van Den Haag lopen. De veroordeelde hoeren werden op hun tocht uitgejouwd door meestal vrouwen, die vermoedden dat hun eigen man sekswerkers bezocht.

Kotsen

Maar het kon erger. Had een hoer wel een strafblad, dan werden ze tentoon gesteld in een kooi die zo snel werd rondgedraaid dat iedereen kon zien hoe zij hun kleding onderkotsten. Dit werd in 1752 gelukkig afgeschaft.

Het viel de 18de eeuwse schrijver Le Franq van Berkhey op dat de prostitutiewereld van Den Haag harder was dan op andere plekken in Nederland. Hij zei dat dit lag aan het hoge aantal militairen die hier woonden.

Bronnen: deoud-hagenaar.nl, Wikipedia, sekswerkerfgoed.nl

‘Een bordeel in je straat? Omarm de nieuwe buren’

ALMELO – Legale prostitutie achter geblindeerde ramen, tot hoeveel overlast kan het leiden? Bordeelbezoekers lopen over het algemeen niet echt te koop met hun hobby. En luidkeels een seksclub binnenstappen doen alleen dronken toeristen in Amsterdam. Of kent u soms mannen die op een verjaardag openlijk vertellen over hun avontuurtjes buiten de deur?

Dus als je als Almeloër moet kiezen, wat heb je dan liever: een pand in je straat waaraan je aan de buitenkant niet kunt zien dat het een bordeel is, of een gebouw dat verloedert omdat het al jaren leegstaat?

Overlast in het verleden

Aan de Marktstraat kiest men kennelijk voor het laatste, zo bleek deze week. Want jaren na de sluiting van ‘Eroscenter Markstraat 13’ is er een nieuwe vergunning aangevraagd voor inpandige raamprostitutie in hun straat. En daardoor komt er mogelijk snel nieuw leven in een van de meest mysterieuze panden van de stad. Tot onvrede van omwonenden.

Want in plaats van de nieuwe buren met open armen te ontvangen, zijn ze in de Marktstraat helemaal niet blij met de meisjes van plezier. Niet omdat de schaars geklede buren zich niet zouden gedragen, daar heb je weinig last van. Maar in het verleden zorgden klanten van Marktstraat 13 voor overlast, zo vertelde de straat. Almelose bordeelbezoekers klopten namelijk per ongeluk wel eens aan bij de verkeerde deur.

Frisgewassen bordeelsluiper

Hoe zou zo’n gesprek vervolgens verlopen, vroeg ik me af. Zou de frisgewassen bordeelsluiper direct in de gaten hebben dat hij aan de verkeerde deur staat? En daarom ad rem een list verzinnen? ‘Hallo mevrouw, excuus dat ik u stoor. Ik zoek het station’. Of zou hij zonder argwaan om het tarief van een willekeurige buurtbewoner vragen. ‘Zeg, een uurtje met zijn tweeën, wat kost dat vandaag?’

Ik kan me voorstellen dat je als nietsvermoedende buur niet blij bent met zulke gesprekken. Maar moet je je daarom meteen tegen de komst van nieuwe buren verzetten? Je woont aan de rand van het stadscentrum, en in de straat zitten al een café, een hotel en een afhaalrestaurant. Tegen een beetje bedrijvigheid moet je kunnen op zo’n plek.

Vooraf de prijs vragen

Geef de toekomstige buren daarom een eerlijke kans, zoals je ook met een andere nieuwkomer zou doen. Bezorg ze een welkom gevoel en omarm ze.

Dat laatste hoeft natuurlijk niet letterlijk. En doe je dat wel, vraag dan vooraf naar de prijs. Dat voorkomt wellicht vervelende verrassingen.

Heb je wel eens van ErosCentrum gehoord? Of van Club Mistique? Misschien ben je er zelfs wel eens binnengeweest? In het pand Marktstraat 13 komt na jaren leegstand mogelijk weer een bordeel.

Het pand, op de hoek van de Marktstraat en de Boompjes, is al jaren een plek waar prostitutie mogelijk is. Het laatste bordeel sloot de deuren in 2016. Na vijf jaar leegstand lijkt er een nieuw sekshuis te komen. De aanvraag voor een vergunning is nu in behandeling bij de gemeente.
El Amor BV

Sinds 20 oktober staat het bedrijf El Amor BV ingeschreven op Marktstraat 13. Dit bedrijf heeft inmiddels een vergunning aangevraagd. Met de inrichting van een sekshuis aan de Marktstraat krijgt Almelo, naast Red Light Heaven aan de Bornerbroeksestraat, een tweede locatie voor prostitutie.

Buurtbewoners zitten niet te wachten op een sekshuis en maken zich zorgen. Ze vrezen voor overlast in de woonomgeving. “Prostitutie leidt tot veel aanloop in de late uren”, zo zegt een buurtbewoner in Tubantia.

Een rokje aan

Hi-la-risch: In 2014 stoorde een buurtbewoner zich zo aan de schaars geklede dames op de ramen van het bordeel. Hij besloot in actie te komen. De buurtbewoner beplakte de dames met folie, met bijvoorbeeld een rood jurkje, blauwe rok of gele short. Het vrolijke resultaat kun je op de foto hieronder zien.

Nieuwe binnenstad krijgt vorm: minder seks en drugs

De contouren van de nieuwe binnenstad worden zo langzamerhand zichtbaar. Op de Wallen zullen ramen sluiten, het aantal coffeeshops in het centrum neemt af en een ‘sterke overheid’ moet het massatoerisme aanpakken.

Dit alles valt op te maken uit het debat dat de gemeenteraad donderdagavond voerde, waarin zo ongeveer de toekomst van de gehele binnenstad werd besproken. Daarmee was het, zoals VVD-woordvoerder Daan Wijnants het betitelde, een ‘historisch debat’.

Drie voorstellen

Op tafel lagen drie voorstellen van burgemeester Halsema: de aanpak van de binnenstad, de toekomst van prostitutie op de Wallen en minder coffeeshops, die het liefst geen toeristen meer mogen ontvangen.

Deze drie voorstellen hangen met elkaar samen. De aanpak van de binnenstad moet onder meer het massatoerisme in het historische hart beteugelen, opdat Amsterdammers zich daar weer thuis voelen. De stad wil graag ‘kwaliteitstoeristen’ aantrekken – gezinnen, museumbezoekers, culinaire liefhebbers – en minder mensen die voor hasj komen.

Daarvoor is een ander imago nodig: minder seks en drugs in de binnenstad. Dus ligt ook een plan op tafel om een erotisch centrum te openen, ver buiten de Wallen. Dit is alleen exploitabel als het aantal ramen op de Wallen ‘wezenlijk’ afneemt. Ook het aantal coffeeshops in dit deel van de stad moet omlaag en, als het aan Halsema ligt, zijn toeristen niet meer welkom.

In de raad tekenen zich verschillende meerderheden af voor de plannen. Kort gezegd: de aanpak van het massatoerisme en een opknapbeurt voor de binnenstad, die nu vooral ingericht is voor buitenlandse gasten, kan in de gemeenteraad op brede steun rekenen. “Dit gaat over een reset van Amsterdam als bezoekersstad,” aldus Dennis Boutkan (PvdA). “Toeristen zijn welkom om te genieten van de schoonheid en vrijheid van de stad, maar niet tegen elke prijs.” Diederik Boomsma (CDA): “We moeten stevig ingrijpen.”

Meerderheid voor erotisch centrum

Een erotisch centrum in de stad kan ook rekenen op een meerderheid van de raad. Ook als de consequentie daarvan is dat een deel van de ramen op de Wallen dicht moet. CDA en ChristenUnie willen al langer ramen sluiten, PvdA, SP steunen de plannen en de grootste oppositiepartij VVD is al om. Nieuw is dat ook GroenLinks, de grootste partij in de raad, donderdagavond steun uitsprak voor sluiting van een ‘wezenlijk deel’ van de ramen. Eerder wilde GroenLinks niets weten van gedwongen sluiting. D66 lijkt dezelfde omslag te maken, al moet het totaal aantal werkplekken voor sekswerkers in de stad hierbij gelijk blijven.

De aanpak van de coffeeshops ligt ingewikkelder. Een vermindering van het aantal shops in de binnenstad kan op steun rekenen in de raad, maar het weren van toeristen niet zonder meer. Vooral oppositiepartijen VVD, CDA, ChristenUnie steunen dit idee. Maar coalitiepartijen D66, GroenLinks, PvdA en SP twijfelen hevig over de plannen van de burgemeester, vooral uit vrees voor straathandel. “Ik vrees een groei van ongezond drugsgebruik onder bezoekers, en de impact van straathandel op onze jongeren,” aldus Alexander Hammelburg (D66). De partijen willen geen blokkade opwerpen in dit stadium en wachten op een uitvoeringsplan van de burgemeester en stellen een expertmeeting voor. Denk zal een motie indienen om toeristen niet te weren uit de coffeeshops.

Extra onderzoek

Halsema beloofde extra onderzoek naar de effecten van het blowverbod voor toeristen, en vroeg zich af of het ook denkbaar zou zijn dat de straathandel hierdoor juist zou afnemen. “Krijgen we meer dealers, of breiden de bestaande dealers hun assortiment uit?”

Volgens Halsema is de straathandel van harddrugs de afgelopen jaren juist gegroeid. In maart komt een aanpak om die terug te dringen. Politiechef Peter Holla zei dat er in de zuidelijke grensgemeenten goede ervaringen zijn met het bestrijden van straathandel. “We realiseren dat er naar de politie gekeken wordt, we voelen de verantwoordelijkheid.”

bron: https://www.dominaforum.nl/prostitutie-in-het-nieuws/nieuwe-binnenstad-krijgt-vorm-minder-seks-en-drugs/

Gemeente verwijdert drijvende harten uit de Wallen

De grote rode harten die tot kerst in het water bij de Oudezijds Voor- en Achterburgwal dreven komen niet meer terug. De gemeente heeft de vergunning niet verlengd, tot onvrede van de lokale ondernemersvereniging BIZ Burgwallen.


“De harten waren de meest gefotografeerde objecten van de buurt,” zegt Cor van Dijk, voorzitter van de ondernemersvereniging die het initiatief bedacht.

Op de rode gevaarten staan teksten die mensen wijzen op de anderhalvemeterregel. Weinig provocerends aan zou je zeggen, toch kreeg de ondernemersvereniging maandag te horen dat de vergunning niet wordt verlengd. De belangrijkste reden? De harten hebben een aantrekkende werking, waardoor het risico bestaat dat mensen op de harten springen en er onveilige situaties ontstaan.

Buiten de lijntjes kleuren

De lokale ondernemingsvereniging is ontstemd over het besluit. Van Dijk geeft toe dat er weleens iemand op de kussens springt waar de harten op drijven, maar vindt dat ‘geen reden’ om de vergunning niet te verlengen. “Dit soort baldadigheid vindt in de hele stad plaats,” aldus de voorzitter.

De gemeente noemt de harten ‘een sympathiek initiatief’ en een ‘mooi symbool voor deze periode’, maar bevestigt dat ze omwille van de veiligheid weggehaald moesten worden. Van Dijk denkt er het zijne van: “Natuurlijk is het prima dat er gelet wordt op veiligheid, maar dit is een onschuldig gebaar. Soms moet je ook buiten de lijntjes kleuren. Zeker in een crisis als deze.”

bron: https://www.ad.nl/amsterdam/gemeente-verwijdert-drijvende-harten-uit-de-wallen~a1df8d10/

Sekshuis moet dicht nadat inspecteurs ontdekken dat er binnen wordt gewerkt

Sekswerkers mogen sinds half november niet meer werken in seksinrichtingen, zoals bordelen en raamprostitutie. Het Rijk hoopt zo de verspreiding van het coronavirus tegen te gaan. De maatregelen zijn zeker nog tot 9 februari van kracht. Klanten thuis bezoeken is tot die tijd ook verboden.

Het is de tweede keer in een jaar tijd dat sekswerkers worden geconfronteerd met een ‘beroepsverbod’: tijdens de eerste golf, die vorig jaar maart begon, moesten seksinrichtingen ook dicht. Toen ze vanaf 1 juli aan de slag mochten, ontstond een ware run op hun diensten.

Uit recent onderzoek van het Verwey-Jonker Instituut blijkt dat sekswerkers zwaar zijn getroffen door de coronacrisis. Sommigen zoeken daarom zelf maar naar oplossingen: aan klanten vragen of ze corona gerelateerde klachten hebben, langer met minder klanten afspreken of een ‘companionship only’-arrangement bieden, waarbij ze betaald worden voor een dagje uit zonder seks.

bron: https://www.dominaforum.nl/prostitutie-in-het-nieuws/sekshuis-moet-dicht-nadat-inspecteurs-ontdekken-dat-er-binnen-wordt-gewerkt/

‘Seks? Daar doen wij niet aan in Amsterdam. Maar in Hoofddorp…’ Hoe Amsterdam/Femke Halsema worstelt met legale prostitutie…

Geen van de stadsdelen stak enthousiast de vinger op, toen burgemeester Femke Halsema recent bekendmaakte een deel van de prostitutie van de Wallen te willen verhuizen naar elders in de stad. Er vindt nog een marktverkenning plaats naar de mogelijkheden van een erotisch centrum, maar de teneur van de reacties tot nog toe is klip en klaar: bezoekers zijn welkom, maar ze moeten hun broek wel aanhouden.

Het valt te prijzen dat de burgemeester serieus werk maakt van haar plannen om de overlast in het warme hart van de stad aan te pakken, maar ook zij zal zich realiseren dat een en ander gemakkelijker gezegd is dan gedaan. Zelfs in een traditioneel vrijmoedige stad als Amsterdam is het waarschijnlijk eenvoudiger om de vergunningen rond te krijgen voor opslag van nucleair afval dan voor een prostitutie­paleis met aanzuigende werking op allerhande narigheid.

Misschien moet Halsema haar licht eens opsteken in Hoofddorp bij Rinus Beusenberg, de kleurrijke voorman van de lokale politieke eenpitter Sociaal Rechts Haarlemmermeer. In een vorig leven was Beusenberg niet alleen actief als volkszanger Riny Bay, maar ook de initiatiefnemer van City 4 Love, een seksueel themapark onder de rook van Schiphol met onder meer veertig peeskamers, een museum, een theater en een gebakkraam.

Beusenberg lanceerde zijn broeierige plannen in 1985, en raakte vervolgens meer dan twintig jaar verstrikt in een juridisch, ambtelijk en politiek grondgevecht met het gemeentebestuur, een weinig aantrekkelijke positie die grote overeenkomsten vertoonde met wat in de Kamasutra wordt omschreven als De Twee Vechtende Olifanten. De kenners weten: daar kun je beter niet aan beginnen. Ook City 4 Love eindigde in gekreun en gekerm van de verkeerde soort.

Haarlemmermeer was er indertijd duidelijk nog niet klaar voor, maar toch bieden de plannen van toen een paar interessante aanknopingspunten voor het Amsterdam van nu. Beusenberg liet zich inspireren door de Wallen en wilde zijn klanten ontvangen in een oud-Hollands buurtje met grachten en bruggetjes. Voor de hunkerende clientèle uit binnen- en buitenland kan een dergelijke kopie van de echte rosse buurt in vroeger dagen best een aantrekkelijk alternatief zijn.

Nu we toch bezig zijn: waarom kan dat erotisch centrum niet in Haarlemmermeer worden neergezet? Daar is alle ruimte en, tegenwoordig, grote behoefte aan reuring. Er wordt hard gewerkt aan de komst van een groot stadspark van maar liefst duizend hectare tussen Hoofddorp en Nieuw-Vennep. Ergens in die wildernis moet toch ook een vunzige kavel te vinden zijn voor een metropolitane broedplaats van de betaalde liefde?

Als de Noord/Zuidlijn in de toekomst inderdaad wordt doorgetrokken, kan er meteen ook een metrohalte worden neergezet. Zodat wij in de binnenstad kunnen zeggen tegen de eenzame expat, de aangespoelde matroos en de toerist met de koortsige blik: “Seks? Nee, daar doen wij niet aan in Amsterdam. Maar in Hoofddorp lusten ze er wel pap van. Twintig minuten met de metro, uitstappen op metrostation Begeerte.”

Patrick Meershoek: https://www.parool.nl/columns-opinie/seks-daar-doen-wij-niet-aan-in-amsterdam-maar-in-hoofddorp~be55e936/

City4love: https://twitter.com/city4love en https://www.haarlemsdagblad.nl/cnt/dmf20180925_66062598?utm_source=google&utm_medium=organic

Promofilmpje: https://www.youtube.com/watch?v=VI0qLc1Umv4

’Illegale prostitutie in hotelkamers: Amsterdams hotel maanden gesloten’

Amsterdam – Een hotel in Amsterdam Nieuw-West is op last van burgemeester Halsema voor drie maanden gesloten. Er zou illegale prostitutie hebben plaatsgevonden in de hotelkamers.

Volgens Het Parool gaat het om het Urban Lodge Hotel bij Sloterdijk.

Afgelopen maand werd er een gemeentelijke controle uitgevoerd, waarbij ook een eenheid van de politie, Afdeling Vreemdelingenpolitie, Identificatie en Mensenhandel en het Bestuurlijk Team Prostitutie bij aanwezig waren. Hierbij werden zeker vijf sekswerkers betrapt.

Volgens de krant liepen er tijdens de controle ’meerdere schaars geklede dames in lingerie en negligé door het hotel’. Ook zien de inspecteurs dat er een aanloop van mannen is die zich bij de balie melden en vervolgens vragen naar een nummer van een hotelkamer. De bezoekers blijven volgens de inspecteurs maximaal een half uur, schrijft Het Parool.

16-jarig meisje terug naar ouders gebracht

In ieder geval in vijf kamers is illegale prostitutie geconstateerd. Na afloop van de controle werd in een auto een 16-jarig meisje aangetroffen met een 32-jarige man. De tiener en de man waren op dat moment lachgas aan het gebruiken. Dit meisje zou ook in een kamer in het hotel verblijven. Het meisje is door agenten naar haar ouders teruggebracht.

Een dag na de controle werd er opnieuw gecontroleerd. Ook toen werden er schaars geklede vrouwen gezien in de lobby. Ook in een hotelkamer werd een controle gehouden. Er werd opnieuw illegale prostitutie geconstateerd.

Na de tweede controle werd het hotel direct gesloten tot begin maart.

bron: https://www.dominaforum.nl/prostitutie-in-het-nieuws/illegale-prostitutie-in-hotelkamers-amsterdams-hotel-maanden-gesloten/

Nederlandse sekswerkers vertellen welke nationaliteit het beste is in bed

sex

Zoals Schiphol-medewerkers koffers uit alle uithoeken van de wereld voorbij zien komen, zo zien sekswerkers pikken vanuit de hele wereld de revue passeren. Sterker nog, ze zien ze niet alleen, ze moeten er ook mee werken. En het is een voldongen feit: de ene pik is de andere niet. Nou is generaliseren een van de domste dingen die je kan doen – geen mens doet ‘het’ immers hetzelfde – maar ik was toch benieuwd of sekswerkers wat konden zeggen over de kwaliteitsverschillen tussen nationaliteiten, wat betreft het van bil gaan. Ik sprak vier sekswerkers en vroeg ze om eens even lekker te generaliseren. Dat lukte. Zo vertelde raamwerker Miriam dat Afrikanen “het meest van doorrammen” houden. Alle Afrikanen – alle 1,1 miljard. Of in ieder geval de helft daarvan.
Rebecca*, escort in Amsterdam en omstreken: “Als ik naar een Japanner moest dan zei ik tegen mijn chauffeur dat-ie de motor maar moest laten draaien, omdat ik dan meestal binnen tien minuten weer terug was”

Het is wel grappig, want ik ben 23 jaar geleden begonnen met dit werk. Vroeger kon je nog ongegeneerd praten over verschillende nationaliteiten, maar nu ben ik bang dat ik racistisch overkom.

Meer lezen

De partijen in het prostitutielandschap

Het prostitutiebedrijf kent drie partijen: de sekswerker, de klant en de exploitant. Deze drie partijen kunnen aan verbodsbepalingen onderhevig gemaakt worden. Dat gold aanvankelijk voor de exploitanten.Het bordeelverbod uit 1911, betekende de criminalisering van de bordeelhouder. De mannelijke bordeelhouder werd toen net als de pooier met een landloper vergeleken. Hij werd steevast ‘souteneur’ genoemd. Die term is nu uit de gratie geraakt ten gunste van pooier, die in tegenstelling tot de meeste bordeelhouders een emotionele relatie met de vrouwen heeft. De vrouwelijke bordeelhouder heette ‘madame’.

Het bordeelverbod uit het begin van de twintigste eeuw veranderde het prostitutielandschap totaal. De bordelen gingen dicht maar prostitutie bleef echter bestaan.

Ter ere van de verschijning van een boek vieren ‘oude hoerenmadams’ een feestje in Amsterdam.

Straatprostitutie nam na de invoering van het bordeelverbod fors toe. Raamprostitutie ontstond als een combinatie van straat- en thuisprostitutie. De vrouwen gingen voor de deur staan of zitten en spraken passerende mannen aan. Dit heette vigileren. De politie greep in waardoor de vrouwen naar binnen moesten, dus achter het raam gingen zitten. Tot diep in de twintigste eeuw zouden straat- en raamprostitutie de gemoederen blijven bezighouden.

Een tweede belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis van de prostitutie in Nederland was het weer opheffen van dit bordeelverbod in 2000.

De laatste jaren verwart men de bordeelhouder weer met de pooier. Zonder blikken of blozen hebben medewerkers van respectabele media het over de invoering of afschaffing van het bordeelverbod als een pooier verbod. Maar de ‘pooier’ die geweld jegens een sekswerker pleegt en/of haar in een afhankelijke situatie brengt, is altijd al strafbaar geweest.

Vanaf de komst van Napoleon was werken als prostituee legaal. De sekswerker noch de klant werd gecriminaliseerd. Maar iedere stad vulde dat anders in. Van 1910 tot 1911 was in Rotterdam de klant strafbaar krachtens het plaatselijke bordeelverbod. Door de invoering van het landelijk bordeelverbod, kwam de lokale klant criminalisering te vervallen.

De derde partij, de klant, is in veel Scandinavische landen strafbaar. Wel zijn in het verleden bepaalde klanten strafbaar gesteld, bijvoorbeeld getrouwde en/ of joodse mannen. Naderhand zijn mensen die een, twee of drie partijen wilden criminaliseren zich abolitionisten (afschaffers) of neo- abolitionisten gaan noemen. Zij beweerden en beweren nog steeds dat de sekswerker in hun systeem met rust zou worden gelaten. Het is echter naïef te veronderstellen dat het criminaliseren van klanten en /of bordeel houders, de sekswerker onberoerd laat. Integendeel, hij/ zij wordt daarmee afhankelijk gemaakt van bijvoorbeeld criminelen die de verboden diensten wel willen leveren. Er ontstaat dan een tegenstrijdige situatie: voor het uitvoeren van een legaal beroep is er geen legale omgeving meer.

Sietske Altink
bron: https://sekswerkerfgoed.nl/de-partijen-in-het-prostitutielandschap/, https://www.dominaforum.nl/prostitutie-in-het-nieuws/de-partijen-in-het-prostitutielandschap/

Den Haag Prostitutie in de16de eeuw

Den Haag was in de 16de eeuw een kleine plaats met weinig inwoners maar wel met enige prostitutie. Bij het Spui, destijds een havenbuurt, waren vele verdachte logementen en bordelen te vinden waar ook flink werd gedobbeld.

Deze gelegenheden werden door de dienaren van de procureur generaal van Holland en de baljuw ge- exploiteerd. In 1539 dienden buurtbewoners een klacht in en eisten dat er een einde aan die regeling kwam. Ze klaagden ‘dar dair dagelicx menige oneerlicke taverne ende herberge van bordeelen werdt bij den dienaren van den procureur generaal van Holland ende oick van den bailliu van den voorscr’. Het was de ‘Vlecke van den Hage’ met zijn vele vechtpartijen en mishandelingen. Dag en nacht ging het gescheld door. De bewoners wezen erop dat ze een goede naam hoog te houden hadden. De bewoners werden in het gelijk gesteld en de dienaren en de baljuw mochten vanaf toen geen ‘oneerlijke’ herberg meer uitbaten.

Het Spui kwam uit op het Padmoes, in de tweede helft van de 16de eeuw ook een beruchte wijk met veel sloppen, krotten en stegen, waar de prostitutie zich had genesteld. Het was een van de armste buurten in het dorp Die Haghe. Het lag aan de gracht de Paddemos, waarschijnlijk genoemd naar Patmos, het Griekse verbanningsoord van de evangelist Johannes.

De buurt werd uiteindelijk gedeeltelijk gesloopt om de bouw van de Nieuwe Kerk mogelijk te maken. In 1649 werd de eerste steen gelegd. De dichter-predikant Johannes Vollenhove had er, na de bouw van de Nieuwe Kerk, weinig goede woorden voor over: “‘door ontucht eertijts besmet en qualiyk berucht. En weleer stond Padmoes hier, een slijknest, nutst vergeten…”.

Er moest iets gebeuren met de rest van de Padmoes. Mede daardoor werd In de Padmoes een soort sociale woningbouw avant la lettre gepleegd. Welgestelde mannen en vrouwen bouwden er hofjes met kleine bijna gratis huisjes voor armen, ook wel geefhuisjes genoemd. Voor de grond moest echter pacht worden betaald.

Enkele geefhuisjes zijn te danken aan een pachtschuld van de griffier van het Hof van Holland aan Margriette Jansdochter. Zij wilde die schuld wel voor hem overnemen mits ze er een Sint Jacobshuis mocht laten bouwen. Dat mocht. Er kwam een kapelletje bij waar de zes vrouwen die in haar geefhuisjes mochten wonen, dagelijks moesten gaan bidden.

Rond 1870 schilderde Vincent van Gogh een van de hofjes. In de jaren zestig wilde Den Haag het slopen maar in 1966 kwam het op de monumentenlijst. De hofjes hebben nog lang bestaan. Enkele woningen van het Heilige Geest Hofje uit 1647 grensden aan de raamprostitutie in de Doubletstraat.

Bronnen:

Pabon, N.J. (1936), Den Haag tot het einde der zestiende eeuw. Bijdragen over het godsdienstig, zedelijk en maatschappelijk leven in Den Haag, jaarboekje

Veldhuyzen Sv. E.m, (1991) De drievuldigheids- of geefhuisjes, jaarboekjes

De website van het gemeentearchief Den Haag.

C.L. Hansen, (1916) Over Haagse Hofjes, jaarboekje die Haghe