Gesloten rendez-voushotels, rosse buurten met alleen nog verlaten vitrines, prostituees die noodgedwongen overschakelen op – minder lucratief – virtueel vertier: ook de seksindustrie ligt dezer weken op haar gat. En toch. Toch zijn er, zo blijkt, escorts die nog lustig blijven verder werken, die allesbehalve in hun kot zitten. “De business draait gewoon door, ja”, getuigen ze. “Ik heb nu zelfs dubbel zo veel klanten als anders. Zo veel dat ik het soms fysiek niet aankan.”
Wie dezer dagen wat rondsnuistert op Redlights.be – ’s lands bekendste advertentiesite voor escorts en swingers – zal zien dat het seksuele aanbod danig van gedaante is veranderd. In koeien van letters staat bovenaan op elke pagina: ‘Coronavirus: fysiek contact is ten strengste verboden! Gelieve geen fysieke afspraken te maken of te aanvaarden. Deze maatregelen zijn genomen door de Nationale Veiligheidsraad en zijn van kracht tot en met 19 april 2020.’ De Natasha’s en Lolita’s die deze site sieren, propageren nu bijna allemaal virtuele seks. ‘Laten we onze opwindende avonturen virtueel voortzetten, je kan daarbij rekenen op mijn grenzeloze verbeeldingskracht om al je wildste verlangens te vervullen!’ Velen zullen zich wel aan de regels houden, al was het maar omdat hun gezondheid op het spel staat, maar: lang niet iedereen. Bel een willekeurig nummer van een stoeipoes die zogezegd nog enkel virtueel gaat, komt er tien seconden later een beknopt bericht via WhatsApp terug: “20 minuten 50 euro, 45 minuten 100 euro, 1 uur 150 euro en mét pijpen 200 euro.” Zo virtueel gaat Nina dus ook weer niet te werk.
“Geloof maar niet dat al die callgirls op virtuele seks zijn overgeschakeld of echt tijdelijk zijn gestopt”, zegt Laura (38), een ‘high class’ escort in bijberoep die – weliswaar anoniem – toegeeft dat ze zelf ook vlijtig verder blijft werken. “Ik ken toch behoorlijk wat callgirls die voor de vorm wel virtueel plezier aanbieden, maar in werkelijkheid doorgaan met wat ze anders doen. Mijn advertentie op Redlights staat nu ook tijdelijk op pauze, terwijl ik zoals altijd bereikbaar blijf.”
Niet overtuigd
Waarom ze niet zoals iedereen in haar kot blijft? “Omdat ik niet overtuigd ben van het nut van al die quarantainemaatregelen”, zegt Laura, als goed verdienende psychologe in hoofdberoep nochtans allesbehalve dom. “Ik sta meer aan de kant van de wetenschappers die de theorie van groepsimmuniteit aanhangen. Kijk naar Nederland: daar zijn de regels veel minder streng – de winkels zijn er nog open – en het is nu al bewezen dat daar veel minder overlijdens zijn. Ik vind het gewoon onzin dat een hele economie kapot moet gaan door die quarantainemaatregelen. Een andere reden waarom ik als callgirl aan de slag blijf, is dat ik bepaalde vaste klanten niet wil verliezen. En die kans zit er toch in, dat je een aantal van hen na vijf, zes weken kwijtspeelt.”
Geen kuchende klanten
En het land zich maar massaal inspannen om aan ‘social distancing’ te doen. “Kijk, ik vind niet dat ik dat virus minimaliseer”, zegt Laura ferm. “De enige mensen die ik momenteel zie, zijn mijn klanten. Want ik spreek niet meer met vrienden af, ga niet meer op restaurant, niet meer op stap. Ik zie dus een pak minder mensen dan voor corona. Daar komt bij dat ik een gezonde, jonge vrouw ben. Ik doe aan hardlopen – ’s ochtends wanneer er geen kat in het park is – en ik eet gezond. Mocht ik al besmet geraken en ziek worden, dan ben ik ervan overtuigd dat ik mild ziek word. En als mijn klanten zich niet door corona laten tegenhouden, waarom zou ik het dan doen? Van de week zag ik 60 man in een rij staan aan te schuiven voor een ijssalon. Dan denk ik: ‘Iedereen zit schijnheilig binnen, maar zodra de zon schijnt, staan ze wel allemaal op elkaar geprakt voor een ijsje.’ Dat zou ik dan weer niet doen. En ik hou het sowieso altijd safe met mijn klanten. Deze week vroeg een man: ‘Mag ik klaarkomen op je vagina?’ Nee, dat mag je niet. Want dat houdt pas risico’s in. Voor en na goed de handjes wassen, dat zeg ik er nu expliciet bij. Een klant die ik al aan de telefoon hoor kuchen en hoesten, wimpel ik beleefd af.”
“En de business boomt”, getuigt Laura, die 250 euro vraagt voor een uur van haar erotisch gezelschap. “Echt, ik had nog nooit zo veel klanten als de voorbije vier weken. Het zijn er minstens dubbel zoveel. Had ik voor corona gemiddeld drie klanten per dag – ik werk twee dagen per week als callgirl – dan heb ik er nu zes à zeven. Fysiek is dat zelfs niet vol te houden. Vorige week boden zich in één dag twaalf klanten aan. Van hen heb ik er vijf doorgestuurd naar een escort die ook nog werkt. Want zeven klanten? Sorry, maar drie vind ik al meer dan genoeg.”
Meer behoefte
Hoe Laura die toename aan klanten verklaart? “Niet moeilijk”, zegt ze. “Veel vaste klanten – 90% van hen is getrouwd – zie ik vaker omdat ze in deze onzekere tijden veel meer behoefte hebben aan seks en een babbel of omdat ze nu meer tijd dan anders moeten doorbrengen bij hun vrouw en deze vluchtroute nodig hebben als uitlaatklep. Dat zeggen ze ook met zoveel woorden.”
“Een andere verklaring is dat escorts nu ook veel telefoons krijgen van mannen die normaal de rosse buurten aandoen en daar nu voor een gesloten deur staan”, vervolgt Laura. “Je haalt hen er zo uit met hun grovere taalgebruik. Dat soort mannen stuurt berichtjes, genre: ‘Ik wil NU neuken!’ ‘Ik heb NU zin in jou!’ ‘Hé, geile poes, ben je nog wakker?’ Redelijk respectloos. Ik ben het gewend om van mijn klanten berichten te krijgen, als: ‘Dag Laura, pas ik vandaag nog in je agenda?’ Opvallend is dat er niet alleen veel meer klanten bellen, maar ook méér mannen van vreemde origine. En dan vooral Marokkanen, die mij anders nooit bellen. En hoe ik weet dat het Marokkanen zijn? Omdat die het woord ‘baby’ gebruiken. ‘How are you, baby?’ ‘I want to fuck you, baby!’ Dan haak ik af. Zo spreek je mij niet aan. Mijn blokkeerlijst is al vier weken drie keer zo lang als normaal. Ik doe geen buitenlanders, voel me daar niet prettig bij. Mijn klanten zijn veelal Vlaamse, gedistingeerde, bemiddelde zakenmannen. En dat wil ik graag zo houden.”
Luisterend oor
Ook dames zien er blijkbaar geen graten in om in deze tijden tegen betaling van bil te gaan. Zegt ‘high class’ gigolo Beau (27), die 350 euro per uur vraagt: “Mijn business, in bijberoep, blijft ook gewoon draaien, ja. En ik doe het puur voor het geld. Want als fulltime model – ik werk voor klanten als H&M en Louis Vuitton, en verdien daarmee zo’n 4.000 euro netto per maand – ben ik nu technisch werkloos en komt er niks binnen. Terwijl ik als gigolo net in deze periode bijna dubbel zo veel klanten heb als voorheen: gemiddeld vijf à zes per week. De seksdrang ligt blijkbaar hoger in deze tijd. Zeker vrouwen die in een slecht huwelijk zitten, kunnen nog met moeite hele dagen thuis zitten nu. En die komen niet alleen voor de seks naar mij, meer dan ooit ook voor een luisterend oor, een goed gesprek. Ik hoef geen psycholoog te zijn om vast te stellen dat er in veel huishoudens behoorlijk wat opgekropte frustraties aan de oppervlakte aan het komen zijn. Ik hoor vrouwen nu ineens klagen over agressieve kantjes van hun echtgenoot.”
Kussen tijdelijk verboden
Of hij wel beseft dat hij een gevaarlijk spel speelt? Onverantwoord is? “Ik weet dat ik fout bezig ben, ja”, zegt Beau. “Mocht mijn moeder dit weten, ze zou zo kwaad zijn dat ik haar een hele tijd niet zou horen. Ik durf dit in mijn privékring tegen niemand te zeggen, voel mij beschaamd. Maar: de realiteit is dat ik het geld nu nodig heb. En we zijn nog altijd met twee, hé. Wanneer vrouwen vragen of ik veilig ben, zeg ik altijd eerlijk dat ik dat niet voor 100% weet omdat ik ook niet getest ben. Denk maar niet dat ze dan afhaken. Mijn ervaring? Ze liggen er dus niet echt van wakker. En die verantwoordelijkheid is voor hun rekening. Van twintigers en dertigers hoor ik trouwens altijd dezelfde opmerking: ‘Ik ben nog jong: waarom zou corona mij overkomen?'”
“Al doe ik nu iets wat niet mag, ik ben selectiever en let meer op”, probeert hij zichzelf wat te verschonen. “Zo neem ik tijdelijk geen boekingen van een uur meer aan, maar doe ik enkel nog afspraken van minstens twee, drie uur. Dan zie ik minder vrouwen en heb ik toch nog ça va verdiend. Ik heb nu ook ontsmettingsgel in huis, er wordt tijdelijk niet gekust, ook niet op het lichaam. En dat geldt voor elke vrouw. Wat orale bevrediging betreft, zowel bij haar als bij mij, daar maak ik wel onderscheid, als ik eerlijk moet zijn. Op dat vlak hangt het af van de vrouw. Gaat het om een iets lelijkere of onverzorgde dame, dan zeg ik vooraf dat dat niet kan. Want ik redeneer: als ik er dan zelf al niet veel aan ga hebben, dan kan ik extra fysiek contact en extra risico’s maar beter zo veel mogelijk verkleinen. En ik steek het dan op corona. Een lekker blond ding of een knappe oudere dame, daarentegen: ja, die mag ongestoord haar gang gaan bij mij.”
De vreemdste verzoeken
Escorts die hun boîte tijdelijk hebben gesloten en de ‘social distancing’ wél respecteren, krijgen dezer weken het één en ander te horen van klanten die de raarste dingen uitkramen om toch maar seks te kunnen hebben.
De Brusselse callgirl Lili-Rose (43) wordt er naar eigen zeggen horendol van. “Mijn site op Redlights.be is nu gesloten omdat ik niét ziek wil worden, maar mannen blijven maar bellen”, zucht ze. “‘Nee mijnheer, ik werk niet en ik zou willen dat u dat respecteert!’ Het is verbijsterend hoeveel klanten dat niet snappen. Er zijn er bij die zelfs op mijn deur komen kloppen. ‘Ga weg of ik bel de politie!’, roep ik dan. Waarop zij zeggen: ‘Maar ik ben niet ziek, dat virus is voor oude mensen, laat mij toe!’ (zucht nog meer) Ik versta dat echt niet, dat al die venten daar zo gerust in zijn. ‘Ik ben gewassen!’ Dat hoor ik ook veel. Dat ik denk: ‘Imbécile!’ En zeg: ‘Ga naar huis!'”
10.000 euro
Callgirl Julia (25), eveneens uit het Brusselse, ervaart dat de nood bij klanten tegenwoordig “abnormaal groot” is. “Niet te geloven hoeveel extra geld sommigen bereid zijn om neer te tellen”, zegt ze. “Ik vraag 250 euro voor een uur, vorige week bood een zakenman mij 1.500 aan voor drie uur. In de tweede coronaweek wilde een vaste klant – een ondernemer met een eigen bedrijf – mij 10.000 euro geven om hem drie dagen gezelschap te houden op zijn privédomein. ‘Want de zaken liggen stil, ik zit hier de godganse dag alleen thuis en ik wil mij niet alleen voelen’, zei die klant. Hoeveel geld 10.000 euro ook is, ik heb beleefd geweigerd. In deze lockdown weiger ik élk aanbod. Het kan me niet schelen hoeveel mannen mij bieden, mijn leven is mij veel te dierbaar.”
“Ze komen met de belachelijkste dingen aanzetten in een poging mij te overtuigen”, vervolgt Julia. “Dat ze een mondmasker en handschoenen zullen dragen en ik dat ook moet doen. Wat ik ook veel hoor: ‘Ik ben in de krokusvakantie niet gaan skiën in Italië, dus ik ben niet besmet!’ Dat is toch niet meer serieus? Volgen die mannen het nieuws niet? En één man zei van de week nog: ‘We zullen ons eerst samen laten testen in het ziekenhuis.’ Te zot voor woorden, gewoon.”
Bestelwagen
De Oost-Vlaamse callgirl Bo (45), die als hoofdberoep in de zorg staat: “Ik heb het al van twee mannen gehoord: ‘Kom af en breng een mondmasker mee!’ (zucht) En van klanten die weten wat voor vast werk ik doe, hoor ik tegenwoordig al eens: ‘Allez, jij zal toch wel weten wat je moet doen om niet besmet te geraken!’ Dan denk ik: ‘Ja, maar daar hoort zeker niet bij wat jij in gedachten hebt.’ Mijn ervaring? Dat klanten totaal niet met hun gezondheid inzitten en zeker ook niet met die van mij. Ze lachen dat virus gewoon weg. Zei er onlangs eentje: ‘En als we dan toch onveilig bezig zijn, kunnen we het gelijk ook zonder condoom doen.’ Al even onbegrijpelijk was de uitleg van een man die het maar niks vindt dat de rendez-voushotels dicht zijn en die nog minder graag thuis zit bij zijn telewerkende vrouw. ‘Kom’, zei hij. ‘Ik heb thuis nog een bestelwagen staan, we parkeren die onder een brug, kunnen we daar wat gaan seksen.’ Nee, bedankt. Ik zie veel geld aan mijn neus voorbijgaan, maar liever dat dan mijn leven nu te gaan riskeren.”
*Alle namen zijn fictief.