Tijdens de lockdown tijdens deze corona crisis heeft ook de prostitutiebranche grote last. We kregen in onze contact met dames van plezier, Meesteressen, kinkygirls, adverteerders de meest uiteenlopende dingen te horen waarmee zij geconfronteerd worden. Hieronder een opsomming van een aantal zaken:

Meerdere dames van plezier en Meesteressen gaven het volgende aan; klanten of mannen die een afspraak willen, die een foto van hun geslachtsdeel per email of what’s app sturen en dan teksten erbij als: mis je deze lekkere lul niet? Wanneer kunnen we afspreken want ik weet dat je deze geile pik mist? Waarom hoor ik niets van je, want mijn pik wacht smachtend op jou! Ik betaal je 100 extra als mij nu weer lekker gaat verwennen, je hebt het ook nodig toch? En ga zo maar door.

Dames zitten in het algemeen niet op foto’s van lichaam en zeker niet het geslachtsdeel van een man te wachten. En het is een beroep waarbij ze aan de inkomsten denken en hooguit een klanten vriendelijk of aardig vinden of een sexsessie of sm sessie een keer leuk kunnen vinden. Maar daarbuiten is niet voor niets amper contact. Zij hebben immers ook een priveleven.

Meer lezen

Het komt maar niet op de agenda in de politiek. Of wellicht juist wel, dat banken in opdracht van de Nederlandse bank prostituees en vergunde sexbedrijven stelselmatig blijven weigeren als klant, of hun rekeningen of pinautomaat contracten opzeggen. Ja u leest het goed, anno 2020 worden bedrijven die legaal zijn en ook nog in de meest streng gecontroleerde branche qua afgeven vergunning, controle via BIBOB, handhaven vergunning, van hogerhand geweigerd. Terwijl de overheid en de Belastingdienst de geldstromen transparant willen hebben. Hoe dan? Zonder pinapparaat of bankrekening wordt deze branche het contante geld circuit in gejaagd. Met alle gevolgen van dien.

Wijlen Burgemeester Eberhard van der Laan was voor zijn ziekbed en overlijden druk bezig met de Minister om voor de prostitutiebranche te vechten, om normaal bankverkeer te kunnen doen en ook recht op lening of hypotheek te hebben.

Meer lezen

Mariska Majoor, oud-sekswerker en oprichter van het Prostitutie Informatie Centrum schreef het boek De Wallen. Toekomst van ons verleden. Een boek over haar jaren op de Wallen en de veranderingen die de buurt heeft ondergaan.

De Wallen en haar historie worden geschetst aan de hand van een wandeling. Mariska Majoor (52), oud sekswerker, loopt samen met haar 22-jarige dochter Robin een rondje door de rosse buurt en spreekt er met aloude bekenden – de glazenwasser, sekswerkers, de wijkagent en de raamexploitant.

‘De Wallen zijn als een school voor mij. Ik leer dagelijks iets nieuws,’ zegt Nigel de glazenwasser die er menig raam heeft gelapt.

Sekswerker Jade van het bordeel My Red Light, die het naar haar zin heeft op de Wallen, rept over kwetsende opmerkingen van toeristen: “Je kunt aan de gezichten van mensen zien hoe ze over je denken. Van sommige gezichten druipt de walging af.”

Pooiers en gouden kettingen

In het boek – met daarin foto’s van haar dochter Robin – loopt Majoor door de Monnikenstraat, Gordijnensteeg, Bloedstraat langs peeskamers met daarin ‘pijnlijk uitziende werktuigen’ van vrouwen die SM aanbieden en langs de Molensteeg waar in de jaren negentig vrouwen hardhandig gedwongen werden tot sekswerk door de ‘ellendige’ Turkse en Joegoslavische pooiers die er rondliepen.

Raamexploitant Jan Broers weet wel hoe het er vroeger aan toeging. ‘De jongens reden met gouden kettingen om en in dikke auto’s de gracht over om hun meissies af te zetten. Open en bloot, geen haan die ernaar kraaide. (…) Ja, er kreeg er wel eens een een draai om de oren als ze geen zin had om te werken, maar zo ging dat.’

Vanaf de Febo vervolgt ze haar weg naar de ‘pillenbrug’ waar de handel in drugs floreerde. Het deel van de Wallen waar het vroeger nogal ruig was, is nu ‘schoon, veilig en braaf’. ‘Ik mis het rauwe randje,’ schrijft Majoor, die in deze buurt in de jaren tachtig achter een raam zat. Toen ze ermee stopte, richtte ze enkele jaren later het Prostitutie Informatie Centrum op waar zowel toeristen als sekswerkers langs kunnen komen voor informatie.

Aloude ziel

De aanleiding voor het boek zijn de ontwikkelingen op de Wallen. “Ik krijg er buikpijn van als er gevraagd wordt of raambordelen wel van deze tijd zijn. Ik had geen zin om weer een brief te sturen en besloot het groter aan te pakken. Dit boek is geen opgeheven vinger. Eerder een nostalgische terugblik en een ode aan die aloude ziel.”

Majoor wil in haar boek stilstaan bij zowel de goede als de negatieve kanten van de Wallen, zegt ze. “Het opknappen van straten en panden is goed gedaan. Ook de misdaad en mensenhandel, waarbij iemand een ander met geweld tot sekswerk dwingt, moeten worden aangepakt. Maar tijdens het 1012 project zijn ze met een bulldozer door de buurt gegaan zonder oog te hebben voor de sekswerkers. Het project zorgde voor een negatieve kijk op de Wallen. De seksindustrie wil er echter niet weg en de bewoners ook niet. Laat de buurt nu blijven wat het is en laat niet één partij wijken. Pak alleen wel de misdragingen van toeristen aan, via apps, folders, borden en hosts op straat.”

Rood lampje

Het boek met interviews en de wandeltocht wordt aangevuld met persoonlijke anekdotes uit haar tijd achter het raam. In een van die anekdotes vertelt ze dat ze een fototoestel van een fotograferende toerist afpakt en het rolletje uit zijn camera trekt en in de gracht gooit.

Haar boek werd afgelopen woensdag overhandigd aan burgemeester Halsema op de lege Wallen. “Het was bizar om op die lege grachten te lopen. Nu zag je goed hoe belangrijk sfeer is. Voor sommige bewoners is het een oase van rust. Zij kunnen op hun stoepje zitten. Maar niet iedereen is er blij mee. Ook zijn er mensen die het doods vinden.”

Het boek eindigt met een opmerking van een bewoner die de Wallen beschrijft als een historische stad waar de ziel uit is. ‘Straks heb je hier alleen nog maar een etalagepop achter een raam zitten, met één rood lampje dat een knipoog moet voorstellen naar de rosse buurt van vroeger.’

‘De Wallen. Toekomst van ons verleden’ van Mariska Majoor kost 19,95 euro.

De actie van het EO-jongerenmerk BEAM en het Leger des Heils voor mensen in de prostitutie die vanwege de coronacrisis geen inkomsten hebben, heeft ruim 35.000 euro opgeleverd. In de kerkdienst van BEAM, die wekelijks op NPO 2 wordt uitgezonden, werd zondagochtend een cheque overhandigd aan het Leger des Heils.

Volgens de EO kunnen 234 mensen worden geholpen door het opgehaalde bedrag. „De opbrengst van Code Rood overtreft al onze verwachtingen. Dit is wat jongeren in Nederland samen voor elkaar krijgen. Dat zorgt ervoor dat we als EO BEAM supertrots zijn op onze community”, aldus Maarten Vermeulen, hoofdredacteur van EO BEAM.

Het Leger des Heils is dankbaar voor de donatie. „We zijn ontzettend blij met dit bedrag om acute noodhulp aan vrouwen en mannen te kunnen geven. Een tas met boodschappen of een veilige plek om te slapen zijn zo belangrijk. Het raakt ons dat zoveel jongeren in actie zijn gekomen voor deze mensen, dat ze worden gezien”, laat Ineke van Buren van het Leger des Heils weten.

De wereldberoemde Wallen lijden zwaar onder de coronacrisis. De vrees bestaat dat sekswerk pas als laatste op gang zal komen in de 1,5 metersamenleving. Wordt het ooit weer zoals het was in the red light district? ‘We zijn erg recessiegevoelig.’

Sanne is sekswerker op de Wallen en daarnaast heeft ze een parttimebaan als officemanager bij een entertainmentbedrijf. Door de coronacrisis is ze van de een op de andere dag beide banen kwijtgeraakt en daarmee al haar inkomen. “We teren in op onze reserves en die zijn al niet zo groot,” zegt ze.

Sekswerk in tijden van corona is onmogelijk. De Wallen, tot voor kort het drukste stukje ­Amsterdam, zijn door de crisis gedegradeerd tot een spookwijk met lege straten. Al tijden vragen bestuurders en politici zich af hoe ze de Wallen rustiger kunnen krijgen, welnu, een virus van microscopische omvang heeft het voor elkaar gekregen, van de een op de andere dag: toeristen zijn verdwenen, de ramen van de sekswerkers zijn dicht, de horeca en de erotische theaters zijn gesloten. De enige plek waar het nog druk is, is bij houthandel Schmidt, waar de rijen voor de deur staan. Ook op de Wallen zijn ze aan het klussen geslagen.

Veiligheid

Sekswerkers zitten thuis of zijn vertrokken naar hun vaderland, veelal in Oost-Europa. “Ik denk dat meer dan de helft van de Oost-­Europese vrouwen naar huis is gegaan,” zegt Eric Hamaker van boekhoudbedrijf Red Light Tax, dat veel sekswerkers bijstaat.

De beslissing om te stoppen was ingrijpend, maar niet moeilijk om te nemen, zegt Sanne. “Het gaat om onze veiligheid. Verder werken was eng. Italië ging al dicht vanwege corona, maar hier op de Wallen liepen nog veel Italiaanse toeristen rond.”

Meer lezen