Haar eerste bezoek aan SM Studio Almere is niet onopgemerkt gebleven. We lazen deze recensie, die je volledig kan lezen onder de foto van stunning Mistress Vita Volition. Een slaaf met nog weinig ervaring, die een opwindende sessie beschrijft.

Wil je zelf ook eens afspreken met Mrs. Vita Volition? Je vind hier al haar contactgegevens.

Recensie van de Week: Meesteres Vita Volition

“Vandaag had ik een afspraak voor 2 uur met Meesteres Vita Volition in de SM studio in Almere. Ik ben nog vrij onervaren in de BDSM wereld en zij is een Amerikaanse Meesteres die volgens mij nieuw is in Nederland, maar niet nieuw in de wereld van SM. De afspraak ging heel makkelijk (wel alles in het Engels), eerst gecheckt of ze beschikbaar was via WhatsApp en later mij uitgebreider voorgesteld met Do’s en Don’ts via de mail. Communicatie verliep snel, duidelijk en vriendelijk. Ik moest wel een aanbetaling van 50 euro doen op Throne, een site waar ik nog nooit van gehoord had, maar dat was verder niet ingewikkeld. Ging met Ideal en geen account noodzakelijk.
Iets eerder dan afgesproken werd ik binnengelaten door Vita in een strakke jurk waar haar grote borsten maar met moeite in pasten en op zulke hoge hak/plateau laarzen dat ze ondanks haar 1m68 (volgens Kinky) toch ruim boven me uit stak. Haar curvy rondingen kwamen er meer dan goed uit en als ik een tekenfilm figuur zou zijn geweest hadden mijn ogen uit hun kassen gesprongen en m’n tong op mijn schoenen gelegen, als jullie begrijpen wat ik bedoel. En nog even voor de duidelijkheid met “curvy” bedoel ik de originele betekenis van het woord, niet een eufemisme voor “dik” want dat is ze niet.
Anyway, ontvangst was vriendelijk en ze ging nog even door mijn lijst van Do’s en Don’ts die ik gemaild had en gaf daarbij aan voor welke dingen ze wel tijd dacht te hebben en welke dingen beter een andere keer konden. Ook werd een stoplicht systeem afgesproken, groen: ga door / mag meer, geel: iets minder graag, rood: STOP. Daarna kon het spel beginnen.

Ik werd vastgebonden en we begonnen een dominante moeder / zoon rollenspel, want rollenspel is iets wat ik nog nooit gedaan had en graag wilde proberen en het is één van haar favoriete dingen om te doen, samen met “Pain Play” en Feminization (dat laatse hebben we niet gedaan deze keer). Het rollenspel kwam wat stroef van de grond omdat de straffen toen nog vrij mild waren en ik ook niet echt wist wat te doen (Ben ik een heel braaf kind of juist heel ondeugend?). Vita had dit snel door en naar een paar minuten veranderde ze in een strenge Headmistress en ik haar leerling. Dat ging een stuk beter. Ze gaf me simpele regels die ik moest onthouden, maar het bleek toch knap lastig om überhaupt een zinnige Engelse zin te zeggen terwijl iemand je tepel er half af aan het draaien is (the gloves came off, hoewel niet letterlijk, ze had zwarte fluwelen handschoenen aan. Super sexy imo). Dus kwam er vaak genoeg een verkeerde zin uit en dan moesten mijn dijen het ontgelden, of nog een keer mijn tepels.
Daarna werd ik op mijn rug gelegd op bed en weer vastgebonden. Ik mocht nu Engelse woorden spellen en bij elke goede letter kreeg ik een “zachte” (haar woorden niet de mijne) klap op de binnenkant van mijn dij en bij elke foute letter een harde klap. Na twee keer achter elkaar het woord “bureaucracy” verneukt te hebben waren mijn dijen mooi roze vond Vita en waren mijn ballen aan de beurt. Gelukkig was het woord “Combustion” en dat spelde ik in één keer goed dus mijn ballen bleven enigszins gespaard, dacht ik, de “zachte” klappen op mijn ballen voelde ik al behoorlijk. Maar natuurlijk zei ik in mijn opluchting per ongeluk “Yes Mistress” ipv “Yes Headmistress” en kreeg ik alsnog drie harde klappen op mijn ballen. Ik begon intussen aardig op een andere planeet te geraken en had soms zoveel moeite me te concentreren dat ik aan de lopende band regels brak (zeker niet expres) dus bij die drie klappen bleef het niet.

Als laatste was het tijd voor wat “positive reinforcement learning” Ze kwam vlak boven me hangen en keek me doordringend aan met ogen om in te verdrinken, maar ook met borsten die heel hard hun best deden om uit die jurk te ontsnappen en daar werden mijn ogen toch nog meer naartoe getrokken. Dat zag Vita natuurlijk ook en dat leverde me weer drie tikken op mijn ballen op, wat behoorlijk pijn deed, maar het was het uitzicht meer dan waard. Ze vroeg of ik haar borsten wilde zien. Mijn antwoord laat zich raden. Terwijl ze met de ene hand begon te spelen met haar borst in haar jurk en met de andere hand in fluwelen handschoen langzaam aan mijn lul trok begon ze een (in mijn ervaring) eindeloos lang verhaal hoe dat eigenlijk niet kon omdat het tegen de regels van de school was en “indecent”. “Fuck de schoolregels!” dacht ik alleen maar, maar dat durfde ik niet te zeggen. Na gesmeek van mijn kant haalde ze dan uiteindelijk toch haar borst uit haar jurk. En ik kan jullie zeggen, in mijn murw geslagen staat en gek gemaakt van verlangen: Dat is het mooiste wat ik ooit gezien heb. Ik dacht altijd dat ik meer een billenman was maar ik heb het licht gezien. Ik ben bekeerd en genezen door het wonder dat Vita’s borsten heet. Als je, zoals in Het Oneindige Verhaal, maar één herinnering kan meenemen naar de volgende wereld dan weet ik nu welke herinnering dat is. De borst hing vlak boven mijn gezicht, ik kon de tepel bijna aanraken, maar nét niet. Misschien is het ook als de Heilige Graal en moet je het Waard zijn om die borst te mogen aanraken. Iemand die “bureaucracy” twee keer fout spelt, is dat natuurlijk nog niet. Ik zou hier nog alinea’s over door kunnen gaan, maar dan denken jullie misschien dat ik overdrijf en dat is natuurlijk niet zo.
Na dit hoogtepunt kwam de sessie tot een einde. We spraken nog na en toen ik daarna weer buiten stond bleek het ook ruim later te zijn dan de afgesproken tijd.

Ik heb nog weinig ervaring, dus ik kan deze sessie niet met veel andere ervaringen vergelijken, maar voor mij was het perfect. Misschien dat een meer ervaren persoon nog wat minpuntjes zou kunnen ontdekken, maar ik niet. De stoplicht code “geel” of “rood” heb ik uiteindelijk niet hoeven te gebruiken, maar ik heb ook zeker nergens de neiging gehad om ergens heel hard “Groen, Groen” te roepen. Ik denk dat ze mijn grenzen goed ingeschat heeft. Ik ga zeker nog een keer terug komen, wat helaas nog wel even kan duren aangezien Vita meestal in Duitsland verblijft en waarschijnlijk pas in oktober weer terug in Nederland is.”