Voor veel, maar lang niet alle BDSM’ers is pijnspel onderdeel van hun BDSM-beleving. Als jij en je (speel)partner nieuwsgierig zijn naar pijnspel, kan het best lastig zijn ermee te beginnen. Voor de dominante partij kan het bijvoorbeeld een behoorlijke drempel zijn om degene om wie je geeft, pijn te doen. Als je vroeger altijd op je kop hebt gekregen als je een vriendje een stomp gaf, moet er wel even een knopje om 😉 Degene die de pijn gaat incasseren, kan bang zijn voor die pijn. Als je altijd is bijgebracht dat je pijn moet vermijden omdat pijn een signaal is dat er iets niet goed gaat, is het vrijwillig ondergaan van pijn wel even andere koek.
Begin eenvoudig
Als je nog niet zo veel of vaak met pijnspel geëxperimenteerd hebt, begin dan eenvoudig. Geef niet meteen handenvol geld uit aan zwepen en ander slagtuig, want je hebt de standaarduitrusting van BDSM’ers al lang in huis: je eigen handen. Laat je partner een comfortabele positie aannemen, liggend op bed bijvoorbeeld, bij voorkeur (gedeeltelijk) naakt. Ga dan rustig op verkenningstocht over het lichaam van je partner: streel, kietel, duw eens hier, por ‘ns daar, knijp ‘ns voorzichtig, en hou de reacties van je partner in de gaten. Reageert hij of zij angstig? Of juist opgewonden? Slaakt hij of zij kleine gilletjes of hoor je gekreun? Of ziet je partner er boos uit? Ehm… dat laatste is een slecht teken 😉
Als je niet precies weet hoe je de reacties van je partner moet interpreteren: vraag het hem of haar. Dat kan op gewone toon, maar vanzelfsprekend kun je ook een neerbuigend “En hoeveel pijn doet dat, sletje?” of een quasi-verbaasd “Oh, raak je daar opgewonden van, stiekemerd?” op hem of haar loslaten. Ben jij degene die geprikt, gekrabbeld en geknepen wordt? Dan is het jouw taak om aan te geven hoe je dat wat er met je gebeurt, ervaart. Per slot van rekening wordt je partner anders weinig wijzer van zijn of haar ontdekkingstocht. Je zou toch niet willen dat hij of zij concludeert dat de dingen die jij lekker vindt op jou geen indruk maken en dus de moeite van het herhalen niet waard zijn, of wel? 😉
Gebruik deze ontdekkingstocht om erachter te komen welke delen van het lichaam van je partner het gevoeligst zijn en hoe je zijn of haar lichaamstaal moet lezen. Zorg dat je aan de weet komt wat verschillende reacties betekenen. Terugdeinzen, zweten, draaien, blozen, kreunen, adem inhouden, piepen… allemaal vertellen ze je iets over hoe je partner ervaart wat jij doet. Die reacties zullen je gids zijn en je duidelijk maken of je partner iets als plezierig of juist als vervelend ervaart. Daarmee is natuurlijk niet gezegd dat je vervelende dingen maar achterwege moet laten, maar zorg er wel voor dat ze voor je partner in de categorie ‘vervelend-plezierig’ (gaan) vallen.
Experimenteer met pijnspel
Het voorgaande beviel wel? Een stapje verder dan: maak je aanrakingen onprettiger. Gebruik je vingernagels om op de rug van je partner (of op andere plaatsen natuurlijk) te krassen, gebruik je tanden om (voorzichtig) te bijten, gebruik je vingers om te knijpen (dikke huidplooien of juist heel gemeen alleen het bovenste deel van de huid), sla eens met platte hand op billen of rug, voorzie je partner van zuigzoenen op gevoelige plekjes… kortom: gebruik het wat gemenere deel van je fantasie.
Wanneer je je aanrakingen telkens op andere plaatsen op het lichaam van je partner richt en snel afwisselt, raakt hij of zij in verwarring. De onvoorspelbaarheid van je aanrakingen kan ervoor zorgen dat je niet eens zo héél gemeen hoeft te zijn (lees: heel veel pijn hoeft te doen) om je partner onder je handen te laten kronkelen. Het kan zijn dat jullie zo ontdekken dat speeltuig voor jullie overbodig is, omdat handen en een lichaam voldoende zijn. Het kan ook zijn dat jullie zoveel plezier aan pijnspel beleven dat je graag verder wilt ontdekken.
Betrek bondage in je spel
Sommige mensen vinden het erg moeilijk om stil te staan, zitten of liggen gedurende pijnspel. Anderen vinden pijnspel opwindender als ze het ondergaan terwijl ze vastgebonden zijn, omdat ze er dan op geen enkele manier aan kunnen ontsnappen. Bondage kan ervoor zorgen dat je partner extra gefocused raakt op zelfs je kleinste of zachtste aanraking, zeker wanneer je aan het geheel ook nog een blinddoek toevoegt.
Plaag en verleid met speeltjes
Waarom zou je een speeltje direct voor pijnspel gebruiken? Veel speeltjes kun je ook op een hele sensuele manier gebruiken, voordat je er pijn mee gaat toebrengen. Een zweep bijvoorbeeld. Laat het handvat strelend over de lippen van je partner gaan en geef opdracht om het handvat te likken of erop te zuigen. Streel het lichaam van je partner met de stroken van de zweep, kietel gevoelige delen van het lichaam van je partner met de uiteinden van de stroken, haal de stroken omhoog tussen de benen van je partner, of hang de zweep simpelweg even over het lichaam van je partner terwijl jij even iets anders (bij hem of haar) doet.
Op deze manier bereid je je partner voor op wat er komen gaat en kun je zijn of haar verwachting sturen, zeker als hij of zij geblinddoekt is. Als je weet dat je partner toch wat benauwd is voor zwepen, geef je hem of haar op deze manier de gelegenheid om aan het idee te wennen en zich er mentaal op voor te bereiden. Je partner kan eventueel tijdens het strelen aangeven dat hij of zij bang is voor wat je gaat doen, hetgeen jou de gelegenheid geeft om hem of haar gerust te stellen. Weet je dat je partner dol is op zwepen, dan is dit een prima manier om te plagen en uit te lokken dat hij of zij letterlijk gaat vrágen of je nu alsjeblieft eindelijk wilt beginnen met slaan 😉
Een andere manier om je partner te helpen wanneer die bang is de pijn niet te zullen kunnen dragen, is overzicht geven. Geef, voordat je begint met slaan, aan hoeveel slagen je zult gaan geven (en hou je aan dat aantal). Je partner kan dan meetellen – je kunt ook opdracht geven dat hij of zij dat hardop moet doen – en voor zichzelf een inschatting maken van hoeveel slagen hij of zij ‘nog moet’. Die wetenschap kan hem of haar ertoe zetten die laatste twee klappen ook nog in ontvangst te nemen, omdat het er nog maar twee zullen zijn. Dat voorkomt dat jij een serie van tien in je hoofd hebt, maar je partner je na klap acht al vraagt om te stoppen omdat hij of zij het echt niet meer trekt. Let wel: het is geen garantie. Ook wanneer je van te voren hebt aangegeven hoeveel slagen je zult gaan geven, kan het zijn dat je partner na klap zeven of acht echt niet meer verder kan. Hou dan ook op, want met doorgaan maak je meer kapot dan je lief is.
Pijnspel voor gevorderden
Blijkt je partner een liefhebber van pijn? Dan wordt het tijd om eens goed na te denken over de aanschaf van verschillende (soorten) speeltjes. In veel gevallen kan zelf maken natuurlijk ook, tips daarvoor vind je onder meer op de knutselpagina op deze website.
Niemand kan voor jou bepalen welke speeltjes jij wel en niet in huis moet hebben. Er is geen vaste lijst van speeltjes, geordend naar hoeveelheid pijn die ze toebrengen. Verschillende mensen ervaren verschillende speeltjes nu eenmaal… juist, verschillend 😉 Er zijn mensen die zelfs niet eens tegen het geluíd van zwepen kunnen en er zijn mensen die je geen groter plezier kunt doen dan hen met een zweep bewerken. Er zijn mensen die doodsbenauwd zijn voor een cane, maar dol zijn op knijpers, en er zijn cane-liefhebbers die knijpers uitsluitend geschikt vinden om de was mee op te hangen. Het is aan jullie samen om uit te vinden welke speeltjes bij jullie wel en niet werken.
Het is wel zo dat verschillende speeltjes verschillende soorten pijnsensatie geven. Een zweep met veel brede stroken geeft een doffe pijn over een groter gebied, terwijl een zweep met enkele dunne (en/of gevlochten) stroken een stekende pijn over een kleiner gebied oplevert. Een plak geeft een prikkelende pijn over een groter gebied, een rijzweep een scherpe pijn op een heel klein gebied. De sensaties van kaarsvet, verschillende soorten klemmen en electro-speeltjes zijn wéér anders. Variatie in je speeltjescollectie kan daarom beslist geen kwaad.
Als je speeltjescollectie gevarieerd is, geeft je dat een aantal mogelijkheden. Ten eerste kun je een pijnspel opbouwen, door te beginnen met een speeltje dat je partner niet zo heel erg pijnlijk vindt en verder te gaan met speeltjes die je partner (steeds) pijnlijker vindt. Zo’n opbouw zal het incasseringsvermogen van je partner ten goede komen. Wanneer je direct met het allerpijnlijkste begint, loop je namelijk de grote kans dat je al even direct een stopwoord om je oren krijgt en het spel voorbij is. Ten tweede voorkom je verveling. Dat klinkt gek misschien, maar bijna niets is dodelijker voor een spel dan dat je voor de zoveelste keer met precies hetzelfde speeltje aan komt zetten dat je op precies dezelfde manier gebruikt als de vorige keren.
Tot slot
Een enkele pijnliefhebber heeft er niet zo’n behoefte aan, maar verreweg de meesten hebben de behoefte wel: laat je partner tijdens of in élk geval na afloop van het spel voelen dat je waardeert wat hij of zij je geeft. Aanmoediging tijdens het spel – “Ik ben trots op je” of “Je kunt het, nog maar een paar slagen” – kan voor degene die de pijn in ontvangst neemt, een wereld van verschil maken.