Contactberoepen mogen vanaf vandaag weer. Maar de Arnhemse SM Studio Donna Fiera blijft tot frustratie van eigenaresse Jill Monrow gesloten. ,,Op anderhalve meter afstand kan ik prima vernederen”, zegt Jill Monrow. De eigenaresse van SM Studio Donna Fiera onderschrijft de door collega’s verstuurde brandbrief aan het kabinet. De branche is boos. Alle een-op-eencontactberoepen mogen weer, behalve sekswerkers.
Monrow, die op de leeftijdsvraag antwoord dat ze ‘tijdloos’ is, komt nog dagelijks in haar studio. ,,Om de kat, die helpt tegen muizen, te voeren.” Net als de kappers wil ook Monrow weer open. ,,Ik knip óók.” Na een slok koffie volgt de uitleg. ,,Ik acteer in rollenspellen. Soms speel ik voor kapster.”
Gelukkig werken de dames hier zelfstandig
Ze wil niet zielig doen. ,,Dat ben ik niet. Donna Fiera betekent sterke vrouw in het Italiaans.” Lachend: ,,Hé, ik domineer mannen.”
Toch voelt ze zich gestigmatiseerd. ,,Dit werk wordt te vaak gecriminaliseerd, in verband gebracht met vrouwenhandel. De waarheid is dat de gemeente en GGD ons heel streng controleren.”
In de chique studio, gevestigd in hartje Arnhem, weegt ze haar woorden. Ja, prostituees worden door de lockdown de illegaliteit ingedreven. ,,Velen moeten wel. Ze ontvangen geen bijstand. Gelukkig werken de dames hier zelfstandig. Ze hebben recht op steun.”
2000 euro per maand
Praten voor en over anderen wil Monrow niet. Liever focust ze zich op haar eigen verhaal. ,,Wij meesteressen hebben geen seks met de gast. Dit kaartte ik tijdens de eerste lockdown aan bij de gemeente. Die zegt: helaas vallen jullie onder de prostitutiebranche. Al het werk wordt over één kam geschoren.”
Monrow heeft haar schrijnende situatie inmiddels geaccepteerd. ,,Ik heb het afgelopen jaar 8000 euro steun ontvangen. Mijn vaste lasten bedragen 2000 euro per maand.” Off the record noemt ze de omzet die haar studio door corona heeft misgelopen. ,,Het gaat niet alleen om geld. Ik mis mijn vak.”
‘Dit werk verveelt nooit’
Trots toont ze haar werkterrein: een enorme kamer met een bed, kooi en behandeltafel. Aan de muur hangen zweepjes, maskers en door Monrow gemaakte schilderijen. ,,Ik heb havo gedaan, ben assistent-dierenarts geweest en runde een schoonheidssalon. Steeds kende ik na zoveel jaar – ik maak ’m maar even – de klappen van de zweep wel en raakte verveeld. Ik ben nu zestien jaar meesteres. Dit werk verveelt nooit.”
Haar telefoon gaat. Een van haar vijftig vaste gasten mist zijn meesteres. ,,Misschien een gekke vergelijking”, zegt ze nadat ze heeft opgehangen. ,,Boksers krijgen klappen, maar worden beloond met endorfine. Masochisten voelen iets vergelijkbaars.”
Sommige mannen, legt ze uit, verlangen naar een dominante vrouw. ,,Toen mijn kinderen klein waren, zei ik op hun school dat ik gedragstherapeut was.” Een niet uit de lucht gegrepen benaming.
,,Ik heb iemand van een tic afgeholpen. Anderen van overgewicht.” Lachend: ,,Eén man heb ik in het Frans leren tellen.” SM helpt ook om aan de realiteit te ontsnappen. ,,Er zijn gasten die zeggen: een uur met jou voelt als een week vakantie.”
‘Ik krijg geen hypotheek’
Monrow (,,ik ben een Arnhems meisje”) geeft dit interview óók om dat vervelende woord, stigmatisering, te bestrijden. ,,Banken willen niet met sekswerk worden geassocieerd, daarom krijg ik geen hypotheek. Terwijl: ik verdien geld, betaal belasting en ben gewoon ondernemer.”
Haar werk wordt steeds minder taboe. ,,Een film als Fifty Shades of Grey heeft daarbij geholpen. Vroeger kwamen hier alleen maar mannen, tegenwoordig ook stelletjes.”
De toekomst ziet ze zonnig in. ,,Het duurt niet lang meer, dan mogen wij open. Ik kijk ernaar uit. Ik houd van mijn werk, wil dit tot mijn dood blijven doen.”
Bron: ad.nl