In de rubriek BV de Liefde vertellen lezers openlijk en anoniem over hun relatie. Sophia (45) is gelukkig getrouwd met Hugo (70). Ze heeft een ‘vaste slaaf’, want Hugo deelt haar liefde voor zweepjes niet.
,,Vijftien jaar geleden had ik een dienende slaaf. Eens per twee weken kwam hij langs om alles te doen wat ik hem opdroeg: stofzuigen, afwassen, mijn voeten masseren. Door zich te onderwerpen maakte hij zijn hoofd leeg. Er kwam geen seks bij kijken, al liet ik hem die klusjes soms wel naakt uitvoeren. Dat versterkte het gevoel van onderdanigheid. Pijn deed ik hem niet – daar stond hij niet voor open.
Toen leerde ik Hugo kennen via een datingsite. De vonk sloeg meteen over, hij is een rustige, intelligente man die van dezelfde dingen houdt als ik: koken, musea, theater, reizen. Alleen de liefde voor BDSM (bondage, dominantie, sadisme, masochisme) hebben we niet gemeen. We experimenteerden ermee, maar Hugo bleek niks te hebben met zweepjes, handboeien en blinddoeken. Omdat ik wel de liefde bij hem vond, zette ik BDSM in de kast.
Op mijn veertigste begon het te kriebelen en stak de behoefte om te domineren weer de kop op. Mijn verlangen maakte Hugo aanvankelijk onzeker: wat wilde ik met een nieuwe slaaf? Maar ik had geen enkele intentie om bij hem weg te gaan. Hoewel het spel van slaaf en meesteres erotisch geladen kan zijn, gaat het mij niet om de seks.
BDSM is voor mij gewoon een manier om me te uiten, te ontspannen en weer op te laden. En omdat Hugo ook wil dat ik gelukkig ben, zijn we samen op onderzoek uitgegaan.
De eerste keer dat we naar een BDSM-speelfeestje gingen, hoorde ik zweepslagen klinken en mannen kreunen vanachter een zwartfluwelen gordijn. Ik wist meteen: dit is het. En het was Hugo die contact legde met Marius, de man die nu al vijf jaar mijn vaste slaaf is. Op feestjes draagt hij een bandje met ‘Eigendom van Miss Sophia’. Marius heeft een fetisj voor strenge dames in het leer; ik kan hem geen grotere beloning geven dan wanneer ik hem mijn laarzen laat kussen.
Ons spel is creatief en intuïtief. Ik doe hem bijvoorbeeld pols- en enkelboeien om, zet hem vast met een ketting aan een plafondhaak, ik zweep hem, rits hem in een leren bodybag en takel hem op of speel met kaarsvet en tepelklemmen. Daarbij houd ik altijd respect voor zijn grenzen en fantasieën – ik mag dan graag iemand pijn doen, er moet wel wederzijdse instemming zijn. Inmiddels ken ik mijn slaaf door en door, dus weet ik precies hoe ver ik kan gaan. En dan tóch die grens opzoeken, net even dat tikje extra geven… Dat windt mij heel erg op. Het is een hypnotiserend spel dat verder gaat dan seks; dieper dan een orgasme. Ik hoef er niet bij klaar te komen, en mijn slaaf ook niet.
Hugo kijkt graag naar mij zoals ik daar sta op de speelvloer. Hij geniet ervan dat ik geniet, zegt hij. Ik bewonder het dat hij mij de vrijheid geeft om dit te doen, het laat zien hoeveel hij van me houdt en daar ben ik dankbaar voor. Hij weet nu dat hij niet bang hoeft te zijn om me te verliezen – als ik uit de BDSM-ruimte kom, ben ik weer gewoon zijn vrouw. Soms gaan we daarna thuis samen naar boven om alsnog seks te hebben, maar vaker komt Marius met ons mee, eten we gezellig met z’n drieën en praten we over koetjes en kalfjes. Hij is een goede vriend geworden, ook van Hugo, die hem immers heeft ‘gevonden’.
Marius is getrouwd met een vrouw die ook niks met BDSM heeft. Ze weet wel van mijn bestaan, maar heeft me nog niet willen ontmoeten. Hoewel Marius’ verlangens een ver-van-mijn-bedshow voor haar zijn, ziet ze wel hoe ontspannen en voldaan hij bij zijn meesteres vandaan komt. Daar heeft ze zelf ook baat bij. Soms, als Marius stress heeft, zegt ze: ‘Moet je niet weer eens naar Sophia?’’’
bron: www.dominaforum.nl/sm-in-het-nieuws/sophia-45-is-getrouwd-hugo-70-vaste-slaaf/