Acht jaar nadat de seksboten aan het Zandpad zijn gesloten, is een nieuwe prostitutiezone in Utrecht verder weg dan ooit. Een oud-minister moet nu uitkomst bieden. Vier vragen over het Nieuwe Zandpad, een van de langst slepende dossiers in de Utrechtse politiek.
Waarom trekt Utrecht niet de stekker uit de prostitutieplannen?
Een aantal politieke partijen zou niets liever doen dan het hele dossier in de papierversnipperraar gooien. De zoektocht naar een exploitant voor het Nieuwe Zandpad heeft voor hen al te lang geduurd en te veel geld gekost.
,,Toch zijn we niet naïef’’, zei Rachel Streefland van de ChristenUnie onlangs. ,,Sekswerk is en blijft in de stad.’’ Een ruime meerderheid van de gemeenteraad is het erover eens dat Utrecht de ogen niet kan sluiten voor sekswerkers, die een legaal beroep uitoefenen. De ambitie is en blijft om een goede en veilige werkplek voor hen te zoeken.
Waarom heeft burgemeester Dijksma nu oud-minister Winnie Sorgdrager benaderd?
Het is een beproefde methode in de (landelijke) politiek. Als je er in een langslepend dossier niet meer uitkomt, stel je een commissie in die je adviseert over de vraag: hoe nu verder? En dat is wat burgemeester Sharon Dijksma – die het politieke vak in Den Haag leerde – doet, nu het voor een vierde keer is mislukt om een exploitant voor het Nieuwe Zandpad te vinden.
Oud-minister van Justitie Winnie Sorgdrager is gevraagd een commissie van experts te vormen. Deze commissie moet met een voorstel komen over de toekomst van sekswerk in Utrecht.
Hoe groot is de kans dat commissie Sorgdrager voorstelt door te gaan met Het Nieuwe Zandpad?
Het ligt niet voor de hand dat de experts de gemeente gaan adviseren voor een vijfde keer een exploitant te zoeken. Dit lijkt na vier mislukte pogingen een doodlopende weg. Bovendien is de vraag of er acht jaar na de sluiting van de seksboten in de Vecht nog behoefte is aan een klassieke prostitutiezone waarin sekswerkers achter ramen werken.
Burgemeester Dijksma heeft er in een brief aan de gemeenteraad al op gewezen dat de seksbranche, mede door de coronacrisis, is veranderd. Afspraken tussen prostituees en klanten worden online gemaakt en werkplekken zijn niet zelden bij sekswerkers thuis.
De commissie Sorgdrager wordt ook niet gevraagd hoe het Nieuwe Zandpad alsnog kan worden gerealiseerd, maar hoe Utrecht kan bijdragen aan de positieverbetering van sekswerkers en het creëren van veilige werkomstandigheden. De seksboten langs het Zandpad en de ramen in de Hardebollenstraat werden in 2013 gesloten omdat er sprake zou zijn van mensenhandel.
Wat vinden de sekswerkers van dit alles?
Een aantal (voormalige) sekswerkers die het dossier sinds 2013 volgt, heeft geen goed woord over voor de wijze waarop de gemeente het aanpakt. Ze voelen zich aan het lijntje gehouden en voor de gek gehouden. Ze vragen zich hardop af of de ambtenaren en bestuurders er niet bewust op uit zijn geweest om het Nieuwe Zandpad te laten mislukken en de raamprostituees definitief de stad uit te jagen.
Dat Utrecht thuiswerk wil toestaan, wordt toegejuicht. ,,Maar dat is nog steeds geen oplossing voor de 330 sekswerkers die de dupe zijn geworden van de sluiting van het Zandpad’’, aldus een van vrouwen die tot het einde op de seksbootjes in de Vecht werkte.
